گردشگری و جرائم

یکی از جنبه های مهم گردشگری که تا حدودی توجه محققان را به خود جلب کرده، نقش گردشگری در قوع جرایم است. بر این اساس، دو تن از محققان، به نام های متی سون و وال به بررسی ادبیات پژوهشی موجود پیرامون رابطه جرائم با گردشگری پرداختند و متذکر شدند که: ادبیات پژوهشی در زمینه رابطه جرائم با گردشگری بیشتر جنبه ظاهری و سطحی داشته و چندان جدی و گسترده نیستند؛ این ادبیات اغلب، بر منابع صرفاً تجربی استوار است.
همچنین مک فترز، استرانگ و پیزام در مطالعات مربوط به منطقه فلوریدا نشان دادند که میان گردشگری و وقوع جرائم، رابطه مثبتی وجود دارد.
مطمئناً بسیاری از ساکنان (منطقه مقصد) به این باور رسیده اند که بین گردشگری و وقوع جرائم رابطه ای وجود دارد. به نظر آنان، هرگاه فعالیت های گردشگری افزایش یابد، جرایم بیشتری مسلماً به وقوع می پیوندد.
مک فترز و استرانگ در مطالعات خود در منطقه میامی، دریافتند که در فصل رشد گردشگری، میزان جرائم نیز افزایش می یابد. پیزام و پوکلا نشان دادند که ساکنان مقصد عمیقاً بر این باورند که با جذب هرچه بیشتر گردشگران، جذابیت های جنسی ، مواد مخدر، جنایات سازمان یافته و نیز مسئله به رسمیت شناختن و قانونی کردن قمار، در منطقه رواج بیشتری پیدا می یابد.
پدیده ای که اکنون تقریباً به شکل یک فولکلور در مدیترانه در آمده آن است که مردان جوان سوار بر روروک ها کیف گردشگران را از روی شانه هایشان می قاپند. در پاریس، جیب برها در فصل گردشگری بازار داغی دارند.
پیرداکس این ارتباط متقابل بین گردشگران و ساکنان جامعه مقصد را در قالب دو پارامتر می داند: چرخه حیات مقصد و ماهیت مکانهای تفریحی. او در ادامه می گوید: همچنانکه منطقه مقصد به رشد خود ادامه می دهد، به همان نسبت نیز محیط، مهیای بروز جرائم بیشتری می شود.
همچنین رایان بر این باور است گردشگران تازه، در قالب دسته های بزرگ هر لحظه در جامعه مقصد در حرکتند. برای مقامات پلیس بسیار مشکل است تا رفتارهای غیر معمول آنها را زیر نظر بگیرند. با این حال، پیرادکس عنصر دیگری را در این خصوص دخیل می داند: ماهیت مکان های تفریحی. یعنی یک مکان تفریحی که در آن خوشی و لذت طلبی پر رنگ است در مقایسه با مکانی جا افتاده که عمدتا خانواده ها از آن بازدید می کنند بیشتر مستعد بروز جرائم است. پیرداکس در اثبات گفته هایش به دو مکان تفریحی کوئین لند واقع در ساحل گولُد و ساحل سان شاین اشاره می کند. اولی به تفریح گاه لذت طلبان شهرت دارد و دومی به تفریح گاه خانوادگی.
گردشگری نه تنها موجب بروز جرائم می شود، بلکه در برخی موارد، خود، قربانی اعمال مجرمانه نیز می شود. ریان با اتکا به برخی از موارد، مدلی را از ارتباط جرائم / گردشگری ارائه داده است. او از نمونه هایی نام می برد که گردشگری توجه برخی از سازمان های تروریستی تبهکار را به خود جلب کرده است، یعنی سازمان هائی که برای رسیدن به اهداف خود، در پی چنین تبلیغاتی هستند. این سازمان ها در برخی موارد اعمال مجرمانه خود، نظیر پول شویی، دریافت پول در قبال انجام حملات تروریستی، قاچاق مواد مخدر و غیره را، در پس فعالیت های گردشگری پنهان می کنند. به عنوان مثال، جنبش باسک ، در دهه 1980 و سپس در ژوئن 2002، برخی از مکان های تفریحی را بمب گذاری کرد. البته، هدف این جنبش، آسیب زدن به گردشگران نبود، بلکه می خواست در اوج تعطیلات و ازدحام گردشگران از این اتفاقات استفاده های تبلیغاتی ببرد.
فحشاء با گردشگری مرتبط بوده است. این موضوع در گردشگری کشورهای کمتر توسعه یافته محور تحقیقات بوده ، و به موضوع گردشگری جنسی توجه ویژه ای شده است. بیلی در این خصوص می گوید: آنچه در مجلات و روزنامه ها در خصوص گذران ایام تعطیل برای گردشگران تبلیغ می شود جذابیت آفتاب، دریا و ساحل را در سایه خود قرار می دهد و آن، مسئله جنسی است. در واقع آنچه که در تابلوهای تبلیغاتی مکان های تفریحی بیشتر خودنمایی می کند مفاهیمی چون لذت جویی ، خوش گذرانی است.
ارتباط هرچه بیشتر گردشگری با وقوع جرایم توسط چندین جغرافیدان مورد بررسی قرار گرفته است . در این مورد می توان به پژوهش های مربوط به رویدادها اشاره نمود، که در آن ارتباط بین افزایش تعداد گردشگران ورودی با میزان وقوع جرایم مورد بررسی قرار گرفته است. برای ادامه، به کتاب مراجعه کنید.