کلاهبرداری از گردشگران

کلاهبرداری از گردشگران را می‌توان این‌گونه تعریف کرد؛ یک رویۀ دغل‌کارانه که سعی دارد از گردشگران سوء‌استفادۀ مالی کند، گاه خود گردشگر نیز تمایل دارد در این رویه مشارکت داشته باشد. همۀ کلاهبرداری‌های این‌چنینی غیرقانونی نیستند. باوجود این، بیشتر موارد کلاهبرداری را که شامل مواردی از فریب، خلف وعده و ترفندهای طراحی‌شده برای اخاذی پول یا کالا از گردشگر طعمه می‌شود به‌سختی می‌توان قانونی حساب کرد. کلاهبرداری از گردشگران در بسیاری از کشورها وجود دارد. درحالی‌که اشکال آن ممکن است درظاهر با یکدیگر تفاوت‌هایی داشته باشد، اصول بهره‌کشی از گردشگران در بیشتر موارد شبیه هم هستند. استجانو و ویلسون (2009) اشاره کردند که در بیشتر موقعیت‌های کلاهبرداری از زبان «معامله» برای توصیف بازیگران آن استفاده می‌شود. به شخص طعمه، نشانه، به شخص مرتکب، عامل و یا گاهی کلاش و تیغ‌زن گفته شده و اگر همکارانی نیز داشته باشد به آنها لقب همدست داده می‌شود. کلاهبرداری از گردشگران از خانوادۀ جنایت علیه گردشگران محسوب می‌شود با این تفاوت که در موقعیت‌های کلاهبرداری از گردشگران، درجه‌ای از مجرمیت متوجه خود گردشگر نیز هست، زیرا فرد طعمه نیز در تلاش بوده است سود شخصی خود را از معامله داشته باشد. توضیح این‌که گردشگری که اموالش مورد دستبرد قرار گرفته، قربانی جنایت است، درحالی‌که گردشگری که سنگ‌های قیمتی را از یک فروشندۀ جواهرات خریداری کرده است تا با فروش آنها سودی به دست آورد و بعد متوجه شده است که نیمی از آن سنگ‌های قیمتی بی‌ارزش هستند چون فروشنده سنگ‌های بی‌ارزش را درون جعبه قرار داده است، قربانی کلاهبرداری گردشگری شده است. نمونه‌هایی از موارد کلاهبرداری علیه گردشگران در زیر آورده شده است. مثال‌ها از مجموعۀ اعمال ضداجتماعی و بهره‌کشانه علیه گردشگران است که از یک پژوهش چاپ‌نشدۀ نویسنده و همکاران فوکن، کانلایاناسوخو، اسمیت و سیمون در تایلند جمع‌آوری شده است.

کلاهبرداری از گردشگران در تایلند:

تقلب خدماتی

تاکسی: در این نوع کلاهبرداری رانندگان تاکسی فرودگاهی به‌سمت گردشگران رفته و پیشنهاد کمترین کرایه در شهر را می‌دهند. با افزودن هزینه‌های سربار و هزینه‌ی عوارض، گردشگر درحقیقت بیش‌از مقدار مقرر و قانونی پرداخت خواهد کرد. در این مورد مجرمیت گردشگر، پایین و درجۀ جدی بودن کلاهبرداری، میانه است.
باربران فرودگاهی: باربران لبخندبه‌لب و قوی‌جثه به مسافران کمک می‌کنند تا چمدان‌ها و بارهای سنگین خود را به نزدیک‌ترین تاکسی برسانند. سپس طلب پول می‌کنند و بدون شک، از همکاران راننده تاکسی خود نیز پاداش دریافت می‌کنند. مجرمیت گردشگران و همچنین میزان جدی بودن کلاهبرداری نیز در این مورد پایین است.
تماس تقلبی از پذیرش هتل: پذیرش هتل در تماس با اتاق گردشگر، مطرح می‌کند که شمارۀ کارت اعتباری وی نیاز به چک کردن دارد چراکه درهنگام پذیرش و اسکن آن شمارۀ کارت درست وارد نشده است. در این هنگام گردشگر بی‌خبر اقدام به قرائت شمارۀ کارت خود می‌کند و صورت‌حساب دیگری از کارت وی پرداخت می‌شود. این تماس، تقلبی است و جزئیات کارت اعتباری به کلاهبرداران امکان تولید کارت اعتباری تقلبی را می‌دهد. در این وضعیت مجرمیت گردشگر حالت میانه دارد و پیامدهای احتمالی این کار جدی بوده و گران تمام خواهد شد.
گم کردن پول نقد: پرداخت با ارزهای ناشناخته می‌تواند منجر به پیشنهاد پرداخت به گردشگر به‌صورت دلاری یا یورویی و دریافت مابقی پول به همان دلار یا یورو شود که هزینه‌های تبدیل ارز نیز ندارد. اسکناس‌‎های موجود در دستان کلاهبرداران تقلبی است و تمام این تغییر و تحول به سود وی خواهد بود. در این حالت میزان مجرمیت گردشگر کم و پیامدهای این کار باتوجه‌به میزان پول جابه‌جاشده می‌تواند کم یا زیاد باشد.

تقلب در خرید

کم‌فروشی جواهرات قدیمی تایلندی: گردشگر گمان می‌کند آنچه خریده است جواهری اصل است درحالی‌که جنسی نامرغوب به وی فروخته شده است. این مورد ممکن است در اثر پایین بودن کیفیت یا دادن جنس جایگزین به گردشگر باشد. نسخه‌های متعددی از این نوع کلاهبرداری درخصوص محصولاتی مانند فرش، و عتیقه که گاه گواهینامۀ اصالت نیز دارند، ممکن است پیش بیاید. میزان مجرمیت گردشگر در این موارد بین حد وسط تا بالا متغیر است، چراکه گاه هدف از خرید تحصیل مال از فروش مجدد کالاست. و میزان جدی بودن کلاهبرداری باتوجه‌به حجم پول تبادل‌شده می‌تواند قابل ملاحظه باشد.
خرید اموال دزدی: گردشگران برخی کالاها (ساعت، کیف دستی) را می‌خرند که می‌دانند کپی برندهای معروف است. گاهی این کالاها به‌علت ساخت نامرغوب پاره شده و یا از کار می‌افتند. هم کلاهبردار و هم خریدار در این مورد مسئولیت دارند.
عدم ارسال خرید: برخی اجناس به‌دلیل حجیم بودن و یا زمان‌بر بودن ساخت ‌آنها به‌صورت 50 درصد نقد و 50 درصد درهنگام تحویل خریداری می‌شوند. در مواردی این کالاها هرگز تحویل داده نمی‌شوند که باعث از دست رفتن پولی می‌شود که به‌صورت بیعانه قبلاً پرداخت شده است. کلاهبرداران، این نوع کلاهبرداری را به‌صورت گاه‌به‌گاه انجام می‌دهند تا امکان ادامۀ این تجارت را داشته باشند.

فریب میان فردی

دوست و پلیس: محلی‌ها اقدام به ایجاد رابطۀ دوستانه با گردشگران کرده و برای یک تفریح عصرگاهی لذت‌بخش بیرون می‌روند. به گردشگر طعمه در این مورد کالای دزدی یا مواد مخدر داده می‌شود. سپس پلیس وارد محل اقامت گردشگر شده و برای مسکوت نگاه داشتن ماجرا، طلب پول می‌کند. پلیس ممکن است از افسران فاسد و یا کلاهبرداری باشد که لباس پلیس به تن کرده است. گردشگر طعمه در دردسری بزرگ گرفتار آمده است، چراکه میزان پول درخواستی ممکن است زیاد بوده و اگر پای مواد مخدر در میان باشد پیامدهای آن نیز سنگین خواهد بود.
ماساژ فوق‌العاده: گردشگران مرد استفاده‌کننده از خدمات ماساژ بیشتر طعمۀ این‌گونه کلاهبرداری هستند، چراکه گاه ماساژ قانونی بدن تبدیل به پشنهاد ماساژ جنسی می‌شود. مشتریانی که حاضر به پرداخت وجه اضافه برای خدمات ماساژ جنسی نباشند، ماساژ معمولی خود را نیز از دست داده و از اتاق ماساژ اخراج می‌شوند. شکایت گردشگر درخصوص سوءاستفاده و بهره‌کشی نیز با مداخلۀ پلیس و متهم کردن گردشگر به آزار کارکنان زن خاتمه می‌یابد. در این مورد تقصیر بسیار کم یا نیمی از تقصیرها به گردن گردشگران است، به‌جز موارد اعتماد به قانونی بودن عمل و پیامدهای جدی درصورت پیگیری کردن شکایت.
عشق بین‌المللی: روابط عاشقانه میان گردشگران طعمه و کلاهبرداران در زمان تعطیلات گردشگران شکل می‌گیرد. در این موارد قول و قرارهایی برای ادامۀ رابطۀ میان طعمه و عامل کلاهبرداری رد و بدل می‌شود و درخواست‌هایی نیز برای اخذ پول به‌منظور حمایت از خانوادۀ عامل، ارائه می‌شود. عامل کلاهبرداری ممکن است طعمه‌های زیادی داشته باشد که با درجات مختلف و با وعدۀ داشتن ارتباطات طولانی‌مدت مورد بهره‌کشی مالی و سوء‌استفاده قرار گرفته باشند. هزینۀ اصلی در این‌گونه موارد برای گردشگر طعمه صرفاً مالی و عاطفی است. و میزان مجرمیت آنان دلیلی است بر مهارت عامل کلاهبرداری در ایجاد اعتماد در رابطه.