هویت مکان در گردشگری

با درک هویت مکان، ماهیت و پیچیدگی آن، بررسی نقش آن در بافت گردشگری، دارای اهمیت است. از دیدگاه ساکنان، هویت مکان در ایجاد حس خودی بودن و انحصاری بودن، حیاتی است. هویت مکان، حس مالکیت و مسئولیت‌پذیری فرد به مکان را تقویت می‌کند و رفتارهای مرتبط با مکان نظیر رفتارهای طرفدار محیط‌زیست را بیشتر تشویق می‌کند. در بازاریابی و برندسازی مقصد گردشگری، هویت مکان نیز بر رفتارهای برندسازی مقصد نظیر مشارکت فعال در توسعۀ گردشگری، انواع مختلف دهان‌به‌دهان و قصد توصیه تأثیر می‌گذارد. مشارکت ساکنان در برنامه‌ریزی و سیاست‌گذاری استراتژیک مقصد معمولاً برای توسعۀ گردشگری پایدار، ضروری تلقی می‌شود و نقش مثبت هویت مکان ساکنان بر نگرش به گردشگری، تأثیر می‌گذارد.

هویت مکانی گردشگران درمورد یک مقصد می‌تواند رفتارهای طرفدار محیطی مشابه ساکنان را برانگیزد. این امر باتوجه‌به عدم احساس مسئولیت اغلب گردشگران در طول سفر به مقاصد ناآشنا، بسیار حیاتی است. مشابه بافت ساکن مشخص شد که هویت مکان تأثیر قابل‌توجهی بر قصد بازدید مجدد و نیز قصد توصیه دارد که دلالت بر سودمندی هویت مکان در تشویق رفتارهای مصرف‌کننده داشته و برای مقاصد گردشگری، مفید است. علاوه‌بر رابطۀ هویت - رفتار مکان، در هر دو زمینۀ ساکن و گردشگر، هویت مکان بدون شک یک انگیزۀ مهم سفر است. مهاجران و فرزندانشان (مهاجران نسل دوم) اغلب به مکان‌های مبدأ خود سفر می‌کنند تا ارتباطات مجازی و فیزیکی را براساس هویت مکانی خود حفظ یا (دوباره) برقرار کنند و به بازار گردشگری دیاسپورا منتهی شوند.

مهاجران نسل اول اغلب غرق نوستالژی ناشی از هویت مکانی خود می‌شوند و درنتیجه برای بازدید مجدد وطن خود، انگیزه پیدا می‌کنند. باوجود این، برای مهاجران نسل دوم که ممکن است هرگز به مکان‌هایی که والدینشان از آن‌ها به‌عنوان وطن یاد می‌کنند نرفته‌اند، هویت مکان آنها می‌تواند بدون بازدید فیزیکی برخی مکان‌ها ایجاد شده باشد. برای این مهاجران نسل دوم (و به‌علاوه)، هویت مکانی آنها مرتبط با وطنشان، بیشتر نمادین و ایدئولوژیک است. مهاجران نسل دوم ممکن است درمورد این به‌اصطلاح "وطن" از والدین، اقوام، دوستان خانوادگی و رسانه‌های خود یاد بگیرند، درنتیجه ادراکات خود را شکل می‌دهند و حس مکان خود را صرفاً در تخیل می‌سازند.

براساس هویت مکان دیاسپوریک، چندین پیامد متفاوت از این مهاجران نسل دوم (و به‌علاوه) که وطن خود را بازدید می‌کنند، انتظار می‌رود:

• سطح بالاتری از وفاداری و دلبستگی به مکان ممکن است به‌دلیل شکاف‌های فرهنگی و اطلاعاتی کمتر بین این بازدیدکنندگان و مقاصد ایجاد شود.
• ممکن است اختلاف قابل‌توجهی بین پیش‌ادراک این بازدیدکنندگان و واقعیت درک‌شده رخ دهد که منجر به ناهماهنگی شناختی جدی شود.
• تجربۀ گردشگران دیاسپورا تحت تأثیر پیوندهای آنها با دو یا چند مکان (این وطن و جایی که درحال‌حاضر زندگی می‌کنند و همچنین مکان‌های دیگر) و احساسات آنها به‌دلیل سردرگمی‌شان در ایجاد تعادل بین هویت‌های چندگانۀ آنها، پیچیده می‌شود. این امر ممکن است به‌ویژه برای افراد جوان، دارای اهمیت باشد.

پویایی زندگی به این معنی است که ما اغلب هویت‌ها و دلبستگی‌های مکانی متعددی داریم. گردشگری به یکی از روش‌های اصلی حفظ این ارتباطات تبدیل می‌شود. رسانه‌های اجتماعی می‌توانند به اتصال کمک کنند، امّا با گذشت زمان، جایگزینی تماس اسکایپ یا زوم برای یک فرصت واقعی چهره‌به‌چهره برای ملاقات، گفتگو، اشتراک‌گذاری غذا و کارهایی که معمولاً با دوستان و خانواده انجام می‌دهند، واقعاً دشوار است. باوجود این، مکان و هویت شخصی در مکان‌های زندگی و نیز در مکان‌های سفر، درهم‌تنیده می‌شوند.