شهروندی جمعی و اجتماع گردشگری

به‌منظور برآورده کردن الزاماتِ مدیریت حداقل‌های سه‌گانه و گزارش‌دهی، بسیاری از کسب و کارها عناصری از شهروندی جمعی و مسئولیت‌پذیری اجتماعی شرکت را به‌کار گرفته‌اند. مبحث مشارکت بخش عمومی و خصوصی نیز به‌عنوان جنبه‌ای از اخلاق کسب و کار کاربردی ارائه شده است که در صنعت گردشگری مبحث جدیدی نیست؛ با این حال، در کنار مسئولیت‌پذیری اجتماعی جمعی، اخیراً تنها چیزی که به‌عنوان اهداف واقعی برای یک بنگاه تعریف و به ‌رسمیت شناخته شده است، اصول اخلاقی در کسب و کار است.
به‌طور سنتی، شرکت‌های مسافرتی و گردشگری (در میان سایر شرکت‌ها) به نگاه کوتاه‌مدت با تمرکز بر سودهای اقتصادی تمایل دارند و اجتماع میزبان را با عواقب این رفتارها به حال خود رها می‌کنند. این امر، مسئولیت‌پذیری برای توسعۀ پایدار را به دوش جامعۀ میزبان قرار داده است و نه بر روی کسب و کارها. از آنجایی که صنعت گردشگری تمایل دارد با حاشیۀ سود پایینی به کار ادامه دهد، رفتار اخلاقی و مسئولانه از نظر پایداری گردشگری به‌عنوان کار تشریفاتی در نظر گرفته می‌شود نه یک ضرورت کاربردی برای کسب و کار. با این حال، این موضوع با تغییراتی که از اواخر دهۀ 1980 در راستای مشارکت در مسئولیت‌پذیری اجتماع اتفاق افتاد، همخوانی ندارد- همچنان‌که درزمینۀ اکوتوریسم است.
بسیاری از شرکت‌های جهانی (یا فراملی) که ابتدا بر سودهای مالی تمرکز کرده‌اند، سطح بالایی از قدرت اقتصادی را دارند و بر حکومت‌های ملی اعمال نظر می‌کنند. اما درخواست‌های فزاینده‌ای برای اعمال کسب و کارهای اخلاقی جمعی وجود دارد که از سود صرف فراتر می‌روند. مصرف کننده‌ها شروع به انتخاب محصولات (حداقل بخشی از دایره انتخابات) براساس شهرت اخلاقی یک شرکت کرده‌اند. شورای جهانی سفر و گردشگری عنوان می‌کند که تعداد روبه‌افزایشی از شرکت‌ها، فرهنگ انسان‌دوستی جمعی را ایجاد کرده‌اند و قسمتی از منافع خود را به خیریه‌ها و مسائلی مانند حفاظت از محیط زیست بازمی‌گردانند.
مشارکت در حفاظت محیط زیست و اجتماع محلی در حوزۀ اکوتوریسم قرار دارند. با این حال، باور رو به‌ گسترشی وجود دارد که نقش بخش خصوصی بزرگ‌تر از این است و اینکه سازمان‌ها باید یک رویکرد کل‌گرایانه‌تری برای ایفای نقش در جهان در پیش بگیرند تا به شهروندان جمعی تبدیل شوند. شرکت‌ها نه‌تنها به‌دنبال کم کردن تأثیرات محیطی فعالیت‌های گوناگون هستند، بلکه همچنین به مسائل اجتماعی ناشی از اقتصاد جهانی نیز توجه دارند. این موضوع به‌طور ویژه به مسافرت (و گردشگری) مرتبط است، که ناشی از ذات فعالیت‌های جهانی آنهاست. گردشگران به دور دنیا مسافرت می‌کنند و با اقتصاد جهانی و محلی مشارکت دارند.
مسئله‌ای که معمولاً هنگام ارائۀ گزارش‌های سالانۀ حقوق‌های مدیران ارشد شرکت‌های چندملیتی ما (شامل خطوط هوایی و هتل‌ها) به ‌وجود می‌آید، این است که آیا سودهای شرکت باید به‌سمت پرداخت حقوق‌های بالا برود؟ (در انگلستان، حتی بالاتر از یک میلیون دلار برای مدیرعامل‌ها) یا اینکه باید دوباره صرف آموزش و توسعه شود؟ یا در محصولات گردشگری نظیر اجتماعات میزبان صرف شود؟ در حالی که رسانه‌ها از این حقوق‌ها انتقاد می‌کنند، به نظر می‌رسد که تأثیر محدودی بر روی برخی از شرکت‌ها که به سود کردن تمرکز دارند، می‌گذارد، اما زمانی که متوجه می‌شوند منافع از راه‌های عادلانه و اخلاقی کسب و کار بهتر به ‌دست می‌آید، ورق بر‌می‌گردد. به‌عنوان مثال، مشتریان راضی با احساس گناه کمتری از بابت هزینه مسافرت می‌کنند، وقتی می‌بینند که سهم عادلانه‌ای از پول‌هایی که خرج کردند صرف مردمی می‌شود که آنها را بازدید می‌کنند و نیازی به پرداخت‌ها به‌صورت گدایی از بازدید‌کنندگان نیست.
یک نشانه از رشد علاقه در کاربرد کسب و کار اخلاقی، ظهور گروه‌های متخصص و سازمان‌هایی است که بر روی به‌اصطلاح «کسب و کارهای اخلاقی» سرمایه‌گذاری می‌کنند. به‌عنوان مثال، در سال 2000، بانک بندیگو، که یک سازمان بانکداری اجتماع محلی بسیار موفق در استرالیاست، یک اتحادی با تراست سرمایه‌گذاری اخلاقی (ایجاد‌شده در سال 1980) به‌وجود آورد تا اولین حساب بانکی سرمایه‌گذاری کشور به‌نام حساب سپردۀ سرمایه‌گذاری اخلاقی را معرفی کند. یک بخشی از تمامی پول‌های سرمایه‌گذاری‌شده در حساب سپردۀ سرمایه‌گذاری اخلاقی به قرض‌گیرنده‌های معرفی‌شده که ضوابط و ارزش‌های اجتماعی و زیست‌محیطی را رعایت می‌کنند، پرداخت می‌شود. هدف این اتحاد تأمین امنیت برای پول سپرده‌گذاران است. فرصت‌های بهتر برای سازمان‌ها و بنگاه‌های اجتماع و محیط زیست‌‌محور برای دسترسی به آن وجوه را فراهم می‌کند (www.bendigobank.com.au/specials/Ethical.htm).
در انجمن سرمایه‌گذاری اخلاقی در استرالیا تعداد زیادی از گروه‌های سرمایه‌گذاری اخلاقی گردهم آمده‌اند (www.eia.org.au). هدف این گروه، اشاعۀ مفهوم کاربرد و سرمایه‌گذاری‌های مسئولانه از نظر اخلاقی، اجتماعی و زیست‌محیطی در استرالیاست. عضویت در این انجمن برای هر نوع کسب و کار، سازمان، و سرمایه‌گذاران که درزمینۀ سرمایه‌گذاری اخلاقی فعالیت می‌کنند و متعهد به اهداف انجمن هستند، آزاد است. فهرست آنها شامل سرمایه‌های مدیریت‌شده، مشاوران مالی، صندوق‌های بازنشستگی، بنگاه‌های تجاری، سازمان‌های دولتی، تراست‌ها، سازمان‌های غیرانتفاعی و اشخاص حقیقی است.
اگرچه علی‌رغم ارتباط روشن آن با گردشگری به‌عنوان یک صنعت پاک و اخلاقی، هیچ سازمان مربوط به اوقات فراغت، گردشگری یا هتلداری عضو این گروه نیست و بانک بندیگو نیز فعلاً در گردشگری سرمایه‌گذاری نمی‌کند، یکی از واقعیت‌هایی که موجب شده تا بحث کسب و کارهای اخلاقی در گردشگری خیلی مورد توجه قرار نگیرد این است که از نظر مالی گردشگری یک کسب و کار با ریسک بالا در نظر گرفته می‌شود و عرصه‌ای نیست که شرکت‌های سرمایه‌گذاری اخلاقی بتوانند در آن وارد شوند.
با این حال، به‌کارگیری اخلاقیات توسط یک شرکت می‌تواند به‌عنوان بهبود کیفیت استاندارد و نقطۀ تفاوت با دیگران محسوب شود. به‌ویژه در کسب و کارهای سفر و گردشگری که در آن رقابت بسیار بالایی وجود دارد، این موضوع می‌تواند در قالب مسئولیت اجتماعی شرکت در نظر گرفته شود.