سفر کم‌کربن

گردشگری کم‌کربن نشأت گرفته از سفر کم‌شتاب است. در بعضی موارد که مسافران یا عرضه‌کنندگان سفر تمایل به کاهش اثر کربن در تعطیلات دارند، گرایش به گردشگری کم‌کربن نیز به محرکی برای سفر کم‌شتاب تبدیل می‌شود. تفسیر نتایج پژوهش‌های تحلیلی دربارۀ مسافران سفر کم‌شتاب حاکی از آن است که فقط برخی از مسافران، سفر کم‌شتاب را به‌منظور حفظ منافع محیط‌زیستی انتخاب می‌کنند.
گیور، لومسدون و موریس (2007) به برخی از گردشگران اشاره‌ دارند که باوجود داشتن خودروی شخصی، از اتوبوس استفاده می‌کنند و علت آن را بیشتر منافع شخصی اعلام کرده‌اند و نه نگرانی‌های محیط‌زیستی. آن دسته از افرادی که محیط زیست، موضوعی حیاتی برایشان به حساب می‌آید مسافران سرسخت گردشگری کم‌شتاب نامیده می‌شوند. از طرف دیگر، مسافران بی‌تفاوت گردشگری کم‌شتاب زمانی سفر کم‌شتاب را انتخاب می‌کنند که منافع محیط‌زیستی را یک امتیاز مضاعف ببینند و یا یکی از وسایل نقلیۀ سفر کم‌شتاب را برتر بدانند و یا به‌دنبال تجربه‌ای باشند که آن را با سفر کم‌شتاب محقق سازند. در این مورد انتخاب سفر کم‌شتاب به‌خاطر منافع شخصی صورت می‌گیرد و گردشگران اغلب برای تعطیلات دیگر خود از هواپیما استفاده می‌کنند. دیکینسون و همکاران (2010) تفاوت سرسخت بودن با بی‌تفاوت بودن را بیشتر در استمرار آن رفتار می‌دانند تا تفاوتی موردی و معین. درنهایت، دستاورد شاخص انتخاب سفر کم‌شتاب چه توسط طرفداران سرسخت صورت گیرد و چه گردشگران بی‌تفاوت، همیشه گردشگری کم‌کربن خواهد بود.
سفر کم‌شتاب در حوزه‌ای از گردشگری قرار می‌گیرد که به‌طور روزافزون، با نام گردشگری کم‌کربن شناخته می‌شود. این امر به گردشگری کم‌کربن با به حداقل رساندن انتشار گازهای گلخانه‌ای می‌پردازد. می‌توان انتشار گازها را در صنعت گردشگری به سه بخش عمدۀ حمل و نقل، اقامتگاه و فعالیت‌های این صنعت نسبت داد. حمل و نقل میزان بسیار زیادی از این گازها را تولید می‌کند 87 %، اقامتگاه با 9% در دومین رتبه قرار دارد و در آخر، فعالیت‌ها با 4% قرار گرفته است. بنابراین واضح است که به‌منظور دست یافتن به گردشگری کم‌کربن، باید تمرکز اقدامات کاهش کربن بر روی بخش حمل و نقل باشد.
پیترز و همکاران (2008) تغییر در انتخاب وسایل نقلیه را فرصتی کلیدی برای این صنعت می‌دانند. با این وجود، تاکنون بیشتر تلاش‌ها برای کاهش انتشار گازها در بخش اقامتگاه عملی شده‌اند که دلیل آن ابتدا هزینه‌های درحال افزایش و نگرانی‌ها برای تغییرات اقلیمی بوده است. پژوهش‌هایی نیز در سطح مقاصد انجام شده و تلاش‌هایی برای جبران انتشار گازها صورت گرفته‌اند. همان‌گونه که تحلیل راهبرد صنعت گردشگری کم‌کربن نشان داده است، باوجود مشارکت مثبت حوزه‌های دیگر گردشگری درخصوص حرکت به‌سوی گردشگری بدون کربن، انتخاب وسایل نقلیۀ کم‌کربن امری ضروری است.
باتوجه‌به اهمیت تغییرات اقلیمی، بخش گردشگری ازنظر اخلاقی موظف است به‌منظور کاهش اثر کربن تولیدی خود، راه‌حل‌هایی را بیابد. درواقع، گردشگری نه‌تنها در کاهش اثرات کربن تولیدی خود درمانده است، بلکه درحال‌حاضر انتظار می‌رود که این اثرات افزایش یابد. بنابراین بحث بر سر این است که اگر قرار است سفر کم‌شتاب جایگزینی کم‌کربن برای گردشگری معاصر باشد، پس کم‌کربن بودن باید هم جزء جدایی‌ناپذیر و هم نتیجۀ اصلی سفر کم‌شتاب باشد.
پیش‌بینی‌های فعلی، افزایش میزان مصرف گردشگری را همزمان با افزایش میزان تولید ناخالص داخلی در بسیاری از مناطق جهان نشان می‌دهد. اگر این افزایش تقاضا برای سفر موجب تشدید کاربری بخش گسترده‌ای از گردشگری متکی به صنایع هواپیمایی و خودرو شود، خط بطلانی بر اقدامات کاهشی کربن در دیگر بخش‌های صنعتی خواهد کشید. حتی اگر تقاضا برای گردشگری نوین تحقق نیابد، صرفه‌جویی در انرژیِ فناوری پیشرفته و دست‌آوردهای بهره‌وری نمی‌تواند اثرات کربن حاصل از گردشگری را درخصوص سیاست‌های بین‌المللی کاهش دهد. صنایع دیگر باید از عهدۀ کاهش این مازاد کربن برآیند و ممکن است این امر محقق نشود. بنابراین، ضروری است صنعت گردشگری برای رسیدن به سطح قابل‌قبولی از انتشار گازهای گلخانه‌ای درصدد توسعۀ راهبرد کم‌کربن برآید. باتوجه‌به اینکه حمل و نقل منشأ ایجاد سهم عظیمی از اثر به‌جاماندۀ کربن در گردشگری است، اصول پایۀ ممیزی نشان می‌دهند که اقدامات صنعت گردشگری باید بر روی این حوزۀ خاص تمرکز یابد. البته، سفر کم‌شتاب با جنبش‌های گردشگری کم‌کربن ارتباط نزدیکی دارد. برای ادامه، به کتاب مراجعه کنید.