تجارب اصیل و اقتصاد اشتراکی

ازآنجایی‌که منابع هر روز گران می‌شوند، کاهش مصرف بسیار حیاتی است. یک راه‌حل بلندمدت کافی برای این مشکل «اشتراک‌گذاری» است. این موجب ظهور اقتصاد اشتراکی شده است که در آن مصرف‌کنندگان مختلف، دارایی‌ها را تحت یک پلتفرم مشترک به اشتراک می‌گذارند. اصالت یکی از ویژگی‌های اصلی اقتصاد اشتراکی است که به‌طور جمعی تجربیات فلسفی، روان‌شناختی و معنوی را ارائه می‌دهد.
امروزه مسافران به‌دنبال تعاملات اصیل، تجربی و همچنین معنادار با مردم محلی هستند. اقتصاد اشتراکی، مناسب‌ترین پاسخ به این روند اخیر مصرف‌کننده بوده است. به‌عنوان پاسخی به این روند نوظهور جدید، اربی‌ان‌بی، جدیدترین نمونه است.
درطول بررسی ویژگی‌های اقامتگاه همتابه‌همتا، طیف وسیعی از تجربیات اصیل به گردشگران ارائه می‌شود. گردشگران طیف متنوعی از تجربیات اصیل در مکان‌های اقامتی مختلف دارند. شکل زیر رابطۀ اصالت، اقتصاد اشتراکی و اقتصاد تجربه را از طریق نمونه‌ای از اربی‌ان‌بی توضیح می‌دهد. اربی‌ان‌بی در سال 2008 در سانفرانسیسکو راه‌اندازی شد و در همان زمان، مورد تحسین و انتقاد قرار گرفت. این مفهوم جدید از محل اقامت، حس تعلق و احساس در خانه بودن را به شما می‌دهد. همچنین با اقامت در مکان‌های آشنا، احساسی منحصربه‌فرد ارائه می‌دهد. جامعۀ میزبان فرصتی برای کسب درآمد از گردشگران به دست می‌آورد، درحالی‌که مسافران این فرصت را پیدا می‌کنند تا در سبک زندگی واقعی و اصیل، غرق شوند. بنابراین، اقتصاد اشتراکی به‌عنوان بستر مشترک برای تبادل ایده‌ها و ارزش‌ها بین مهمان، میزبان و جامعه عمل می‌کند. طبق این مدل، تجربۀ سفر اربی‌ان‌بی شامل دو مرحله است. مرحلۀ اول، مبدأ مهمان و مرحلۀ دوم مقصد است. در مرحلۀ اول، مهمان از طریق رسانۀ دیجیتال در نقطۀ مبدأ با اربی‌ان‌بی و میزبان ارتباط برقرار می‌کند. مهمان همچنین توصیه‌ها و نظرات دیگران را از طریق رسانه‌های آنلاین و آفلاین جستجو می‌کند. این ارتباط بین شرکت‌کنندگان مختلف درطول سفر، بین مبدأ و مقصد ادامه می‌یابد. هنگامی‌که مهمان در مقصد است، تعاملات اصلی بین مهمان، میزبان و جامعۀ محلی است. به‌اشتراک‌گذاری و به خاطر سپردن تجربیات نیز پس‌از سفر اتفاق می‌افتد.

گردشگر اصیل و اقتصاد تجربه

با معرفی اقتصاد تجربه، ارزش تجربی منحصربه‌فرد محصولات گردشگری در خط مقدم توسعۀ گردشگری مطرح شده است. این امر، ارزش پیشنهادی اولیه برای مقاصد نوظهور دارد، زیرا بازار به اقتصاد تجربۀ نسل دوم تبدیل شده است، جایی که تجربیات منحصربه‌فرد و شخصی معنادار به‌کمک یک شرکت و مصرف‌کننده به‌طور مشترک ایجاد می‌شود. تجارب لذت‌بخش و به‌یادماندنی، دیگر پیشنهادهای اقتصادی نهایی را تشکیل نمی‌دهند. تجارب، روش‌های درونی برای تفسیر تعاملات بین افراد و مکان‌ها هستند، به‌گونه‌ای‌که هر فردی آنها را به‌طور منحصربه‌فرد، درک می‌کند. افراد خواهان اهمیت شخصی، زندگی معنادار و روابط رضایت‌بخش با دیگران به‌عنوان مصرف‌کنندۀ مشترک هستند. تجربه از دیرباز به‌عنوان نوعی مصرف لذت‌جویانه در صنعت گردشگری تلقی می‌شده و پژوهش‌های بسیاری به ویژگی‌های لذت‌بخش و رضایت‌بخش آن اختصاص یافته است. معمولاً شادی و رفاه به‌عنوان لذت‌های حاصل از فعالیت‌های گردشگری در نظر گرفته می‌شوند و بسیاری از پژوهشگران به این موضوع پرداخته‌اند که چگونه گردشگری بر رفاه لذت‌جویانۀ گردشگران تأثیر می‌گذارد. با ظهور اقتصاد تجربۀ نسل سوم، با تأکید بر رشد شخصی و خودشکوفایی، درک جنبه‌های سودمند تجربیات گردشگری که موجب عملکرد انسان سالم می‌شود، اهمیت فزاینده‌ای پیدا می‌کند. مطالعه‌ای که به‌کمک یومن و مک‌مان-بیتی (2006) انجام شده است، بر روندهای تغییر در اقتصاد تجربه و تأثیر آنها بر مشتریان مرفه تأکید دارد. طبق این مطالعه، تجمل‌گرایی به یک پدیدۀ اصلی در اقتصاد تجربه تبدیل شده و مختص گروهی از افراد نیست. مصرف‌کنندگانی که معتقدند تمام کالاها و نیازهای مادی خود را دارند، درنتیجۀ این انباشت پول، دائماً در تلاش برای کسب عزت نفس و خودشکوفایی هستند. مشتری برای کالاها و خدماتی، پول هزینه می‌کند که کیفیت زندگی او را بهبود می‌بخشند و موجب می‌شوند احساس بهتری به خودش داشته باشد. درنتیجه، با گسترش اقتصاد تجربه، مشتریان بیشتر ثروت درحال‌رشد خود را به محصولات سفر و گردشگری اختصاص خواهند داد. همان‌طورکه اقتصاد تجربه تکامل می‌یابد، افراد بیشتر به‌دنبال خرید تجربیات اصیل و خرید آنها هستند تا تجربیاتی که جعلی یا ساخته‌شده باشند. مشتری به‌دنبال مقصدی است که به وی حس مکان بدهد تا یک پارک موضوعی که تنها برای سرگرمی ساخته شده باشد.