بهینه‌سازی

اقتصاد یعنی دستیابی به درآمدی بهینه با استفاده از منابع کمیاب. مهم نیست فردی درحال جستجوی منافع روحی حاصل از سفر است، کسب و کاری درحال ارائۀ کالاها و خدمات به گردشگران است یا دولت میزبان، به گردشگری، به‌منزلۀ منفعت اقتصادی حاصل از مخارج گردشگران نگاه می‌کند، مهم این است که قاعدۀ کلی در همۀ این‌ها یکسان است. کارگزاران اقتصادی به‌دنبال عرضۀ منابع محدود گردشگری (فیزیکی و مالی) و برآوردن تقاضای گردشگران‌اند. تقاضاها نتایج نیازهای فیزیکی و کارکردی (که معمولاً محدودند) و خواسته‌های روانیِ (که تقریباً نامحدود‌ند) آن‌هاست.
به همین نحو، مشکلی که اقتصادها درحال تلاش برای رفع آن‌اند این است که چگونه به یک سهم بهینۀ اقتصادی از منابع محدود گردشگری دست یابیم، درحالی‌که با تقاضاهای دائماً درحال تغییر (که از نیازهای فیزیکی و خواسته‌های روحی ایجاد می‌شوند) برای این منابع مواجه‌ایم.
با توجه به مفهوم بهینه‌سازی، حداقل سه هدف اصلی را می‌توان برای گردشگری شناسایی کرد:

1. حداکثر ساختن میزان تجربۀ روان‌شناختی برای گردشگران؛
2.  حداکثرساختن منافع برای شرکت‌هایی که کالاها و خدمات را برای گردشگران فراهم می‌آورند؛
3.  حداکثرساختن منافع مستقیم (اولیه) و غیرمستقیم (ثانویه) مخارج گردشگران برای جامعه یا منطقه.

این اهداف اغلب با یکدیگر سازگارند؛ حداکثرساختن تجربۀ روان‌شناختی خرسند‌ شدن مشتری را به همراه دارد و بر اثر آن، او دوباره به آن‌جا بازمی‌گردد و پول خرج می‌کند و همه را در صنعت و منطقه راضی نگه می‌دارد.
هدف حداکثرسازی سود در کوتاه‌ترین ‌مدت است که موجب ایجاد تسهیلاتی ماورای ظرفیت محل و متعاقباً استفادۀ بیش از حد از محل و کاهش لذت روان‌شناختی گردشگر می‌شود. تأکید افراطی بر گردشگری به‌منزلۀ عامل توسعۀ اقتصادی ممکن است چنین نتیجه‌ای داشته باشد. همچنین ممکن است تضادی بین استفاده از منابع برای گردشگری و دیگر انواع توسعه ایجاد شود.

بهینه‌سازی تجربه

برای بهینه‌سازی تجربۀ گردشگر محدودیت‌هایی وجود دارد که در تابع تقاضا نمود پیدا می‌کند. تقاضا برای تجربۀ گردشگر از این نظر ویژه است که محصولی که فروخته می‌شود به‌راحتی و مستقیم شناسایی‌شدنی نیست و معمولاً قبل از خرید نیز دیده نشده است.
محدودیت‌های اصلی گردشگر زمان و بودجه است. برای بهینه‌سازی تجربه، تعیین مقصدهای مدنظر و محدودیت‌های زمانی و پولی احتمالی لازم است. این موضوع علت محبوبیت بسته‌های سفری را نشان می‌دهد که در آن‌ها هم زمان و هم هزینه از قبل مشخص شده‌اند. البته برخی استثنائات نیز وجود دارد. بازنشستگان و جوانان معمولاً زمان کافی دارند، ولی از نظر منابع محدودند. عدۀ اندکی هستند که هیچ‌گونه محدودیتی ندارند.

بهینه‌سازی برگشت درآمد به کسب و کار

از آن‌جا که کالاها و خدماتی که به گردشگران ارائه می‌شوند درواقع ستانده‌های فرایند ایجاد تجربه‌اند، تقاضا برای آن‌ها از تقاضا برای گردشگری به‌صورت کل مشتق می‌شود. برخی از کالاها و خدمات مکمل یکدیگرند و تقاضا برای آن‌ها به‌صورت مثبتی به هم وابسته است. دیگر کالاها و خدمات جانشین یکدیگرند و در محدودۀ رقابتیِ محدودی تمایز‌دادنی‌اند.
بسته‌های سفر این ویژگی را دارند که تمام اجزا و خدمات آن‌ها به‌همراه یکدیگر ارائه می‌شود و درواقع مکمل یکدیگرند؛ بنابراین رقابت در بین تورها برقرار می‌شود. تورگردانان می‌توانند از طریق فروش تورهای دارای ارزش و هزینۀ متفاوت برای بسیاری از مردم، تا جایی که در منحنی تقاضا ممکن باشد، سود خود را به حداکثر برسانند. با استفاده از هزینۀ نهایی تور و درآمد نهایی مشتق‌شده از سطح قیمت، می‌توان تعداد افرادی را تعیین کرد که تور قادر است به آن‌ها خدمات ارائه کند.
کالاها و خدمات فروخته‌شده به گردشگران در معرض نقطۀ اوج تقاضا می‌باشند. به این معنی که فصل شلوغ به‌لحاظ تعداد گردشگر معمولاً محدود است. در طول این دوره، تقاضا زیاد است و باید با امکاناتی به این تقاضا پاسخ داد که در فصل‌های کم‌سفر مازادند. درواقع، سرمایه‌گذاری لازم برای عرضۀ ظرفیت مازاد باید از درآمدهایی تأمین شود که در دورۀ اوج به دست آمده است. در طول دوره‌های رکود، فقط به هزینه‌های متغیر توجه می‌شود، اما به این علت ‌که تقاضا اندک است، برخی از ظرفیت‌ها بی‌استفاده باقی می‌مانند.
شرکت‌ها، در مقام مالکانِ امکانات، علاقه‌مندند که ظرفیت کافی را برای بلندمدت فراهم آورند و سرمایه‌گذاری‌هایی را انتخاب کنند که درآمد بهینه را به همراه دارد. در صنعت گردشگری، چندین رابطۀ متقابل را باید مدنظر قرار داد. در برخی موارد، سرمایه‌گذاری‌های با هزینه و منفعت اندک انجام می‌شوند تا سرمایه‌گذاری‌های پربازده با موفقیت انجام شوند. بنابراین همیشه انتخاب فرصت‌های پربازده توسط سرمایه‌گذاران صحیح نیست.
در کل، کسب و کار بلندمدتِ شرکت‌ها برای برطرف‌کردن محدودیت‌های عملکردی آن‌ها انجام می‌شود، اما گردشگری محدودیت‌هایی برای توسعه نیز دارد. این محدودیت‌ها شامل تقاضا برای تجربۀ گردشگر و محدودیت‌های محیطی است.