فناوری اطلاعات راهکارهای متنوعی را برای ارتقاء کارایی و بهبود عملکرد در صنعت هتلداری فراهم میآورد لذا اجتناب از آن مطلوب تلقی نمیشود. علاوه بر این بهکارگیری ابزارهای سختافزاری و نرمافزاری و پیادهسازی صحیح آنها بخشی از طبقهبندی استانداردهای زیرساختی در صنعت هتلداری را به خود اختصاص داده همچنین عدم برخورداری از این زیرساختها متناسب با نوع هتل، آن را از حضور در دایرۀ رقابتی دور میکند. لذا تشخیص نیازمندهای یک مرکز اقامتی درخصوص 2 مقولۀ میزان و نوع استفاده از سیستمها فناوری اطلاعات، فرآیندی علمی- تخصصی و در عین حال پیچیده است که نیاز به دانش و اشراف در این حیطه دارد. این موضوع ناشی از عوامل زیر است:
1. تنوع ابزارهای عمومی فناوری اطلاعات قابل استفاده در صنعت هتلداری؛
2. تعدد سیستمهای اختصاصی سختافزاری و نرمافزاری برای صنعت هتلداری؛
3. وفور ارائهکنندگان محصولات در هر حوزۀ فناوری؛
4. تمایز استانداردها و تفاوت تکنولوژیهای بهکارگرفتهشده در تولید محصولات؛
5. تحولات تکنولوژی و پیشرفتهای روزانه و ارائۀ فناوریهای جدید؛
6. بروز مدلهای تجاری نوین و به وجود آمدن واسطههای جدید ارائهکنندۀ خدمات؛
7. تشدید فرهنگ استفاده از تکنولوژی و نیازها و انتظارات مشتریان؛
8. تغییر روشهای تعاملی فیمابین ارائهکنندگان و دریافتکنندگان خدمات.
بر همین اساس و با توجه به فعالیتهای حرفهای شرکتهای تأمینکنندۀ سیستمهای نرمافزاری و سختافزاری تخصصی گردشگری و هتلداری طی 2 دهۀ اخیر، استانداردهایی در این حوزه ایجاد شده است. این استانداردها کمک میکند تا محدودۀ بهکارگیری از ابزارهای فناوری قابل استقرار در هر نوع هتل روشن باشد و در عین حال روشهای توسعه سیستمها در سطح سازمان (مرکز اقامتی) و رویکردهای ارتباط با سایر سیستمها نیز معین باشد. از این طریق از اتلاف منابع و ریخت و پاشهای احتمالی یا محدود و غیرقابل استفاده شدن سیستمهای استقرار یافته نیز جلوگیری میشود. اما بسیار به چشم میخورد که بدون در نظر داشتن استانداردهای صنعت در حوزۀ فناوری، طرحهای توسعه فناوری اطلاعات در برخی هتلها علیرغم صرف هزینهها و مرور زمان زیاد با شکست مواجه شده است. این موضوع تا حدود زیادی ناشی از موارد زیر است:
1. تصمیمگیریهای غیر تخصصی یا ناشی از اطلاعات و تجربیات کم؛
2. تولید سیستمهای فناوری (براساس نیاز مشتری) بجای استفاده از سیستمهای استاندارد؛
3. عدم تمایل به هزینه کردن از منابع مالی برای استقرار سیستمهای حرفهای؛
4. استفاده از نیروی انسانی غیر متخصص (یا کم تخصص) در حوزۀ استقرار و نگهداری؛
5. عدم به روزرسانی سیستمها و یا استقرار سیستمهای عقب مانده از تکنولوژی؛
6. عدم تعویض زیرساختهای سختافزاری مورد نیاز برای استقرار سیستمهای جدید؛
7. صرفه جوییهای بیرویه در خرید و نگهداری یا درمقابل هزینهکردهای بیرویه در استقرار سیستمهای بسیار پرهزینه؛
8. اخذ مشاوره از کارشناسان خبرۀ فناوری اطلاعات اما ناآشنا با تکنولوژیهای هتلداری؛
9. تصمیمگیریهای عجولانه و بدون تحقیق یا تأخیر طولانی در انتخاب و استقرار ابزارهای فناوری اطلاعات ناشی از کم اطلاعی و بیاعتمادی.
این مشکلات بیشتر درکشورهای کمتر توسعهیافته بروز میکند و بخش عمدهای از آنها ناشی از آن است که بعضاً در ذهن تصمیمگیران فناوری اطلاعات، تولید محصول فناوری از مطلوبیت بیشتری نسبتبه استفاده از محصولات موجود برخوردار است. بعضاً نیز اشخاص در تلاشند تا با تعریف پروژههای خلق محصول بجای استفاده از محصول آماده، از طریق منابع سازمانی که در آن مشغول به فعالیت هستند، نسبت به ایجاد محصولی جدید با الگوبرداری از محصولات تجاریسازیشده اقدام نمایند تا از این طریق امکان عرضۀ محصولی مشابه و اکتساب منافع از فروش آن به سایر هتلها را یافته و زمینههای اقتصادی جدیدی ایجاد نمایند. شرکتهایی هم که درزمینۀ تولید نرمافزار به سفارش مشتری فعالیت میکنند نیز همین رویه را به هتلها پیشنهاد میکنند. در این مسیر ادله و توجیهاتی غلطی که در زیر به برخی از آنها اشاره شده در راستای منطقی جلوه دادن چنین تصمیماتی و اخذ نظر مساعد مدیران برای خلق محصول بجای خرید محصول به چشم میخورد:
این موضوع نهتنها باعث اتلاف منابع سازمان و هدر رفت تلاشهای صورت گرفته برای استقرار سیستمها در هتل میشود، بلکه هتل به بوتۀ آزمایشی برای خلق و توسعه محصول تبدیل میشود که بعضاً انتهایی هم ندارد. نگهداری و توسعه از محصولات خلق شده نیز صرفاً وابسته به نیروی انسانی داخلی هتل (یا شرکت تولیدکنندۀ نرمافزار/تجهیز به سفارش مشتری) خواهد بود که به مرور ابزار تهدید خود را به سوی کارفرما (هتل) نشانه خواهند رفت. در بلندمدت نیز هتل که یک بنگاه اقتصادی برای پذیرایی از میهمان است، به یک بنگاه سرمایهگذاری در تولید و نگهداری و بهروزرسانی محصولات فناوری تبدیل میشود!
اگرچه تولید محصول به خودی خود موضوعی نامطلوب بهشمار نمیرود و مصادیق محدودی هم از محصولات تولید شده با کیفیت در برخی حوزههای فناوری اطلاعات در صنعت هتلداری وجود دارد، اما از آنجایی که سیستمهای فناوری اطلاعات صنعت هتلداری ابزارهایی حرفهای، متکامل و در حال پیشرفت سریع اند، لذا تولید محصول جدید در سطح کیفی محصولات مدرن تنها با صرف زمان طولانی و سرمایهگذاری زیاد محقق میشود؛ اما عموماً محصولات جدید با چنین رویکردی تولید نمیشوند، بلکه با سرمایهگذاری محدود، هدفگذاری کوتاهمدت و با قابلیتهای بسیار محدودتر و اشکالات بسیار زیاد روانۀ باراز میشوند و تنها مزیت آنها قیمت مناسبتر است. از آنجایی که تجزیه و تحلیل و شناخت تفاوتهای سیستمهای فناوری (جهت انتخاب سیستم کارآمد) امری تخصصی است و عموماً چنین تحلیلهایی به درستی توسط هتلها صورت نمیگیرد، لذا محصول کم کیفیت تولید شده به دلیل قیمت مناسبتر، فضای مناسبی برای ورود به بازار پیدا میکند. این خطای در تصمیمگیری فقط و فقط به مرور زمان و با تجربه شدن اشکالات و کاستیهای محصول اثبات میشود؛ در این دوره زمانی هتل با چالشهای زیادی مواجه بوده، فرصتهای زیادی را از دست داده و هزینههای مستقیم و غیرمستقیم زیادی را نیز متحمل شده که نهایتاً به تعویض سیستم و یا تکنولوژی زدگی خواهد انجامید.
از سوی دیگر تصمیم به تولید محصول تهدیدی برای صنعت هتلداری در آن منطقه جغرافیایی محسوب میشود؛ چراکه با تجاری شدن و عرضۀ محصولات فناوری ارزان قیمت (و البته کم کیفیت، غیراستاندارد و تجربهنشده)، عرصۀ فعالیت رقابتی برای محصولات حرفهای تنگتر میشود و اقبال عمومی به دلیل تمایزات قیمتی و اظهارنظرات غیرتخصصی از محصولات حرفهای کمتر میگردد. در چنین شرایطی قهراً صنعت با یک دورۀ گذار بین 5 الی 10ساله برای اثبات چنین واقعیتی مواجه خواهد شد و به طور کلی روح عقب افتادگی تکنولوژیک در این صنعت در آن منطقه در مقایسه با صنعت مشابه در مناطق جغرافیایی (کشور) دیگر حاکم خواهد کرد. این موضوع به چالشی برای صنعت هتلداری در کشورهای کمتر توسعهیافته مبدل شده است.
یکی دیگر از مشکلاتی که به صنعت هتلداری را در حوزۀ فناوری تهدید میکند آن است که فناوری اطلاعات مقولهای زنده و درحال حرکت است لیکن بسیاری از هتلداران به این موضوع غفلت میورزند. اصولاً سیکلهای تغییر تکنولوژی در محصولات مبتنی بر فناوری اطلاعات به 2 الی 5 سال رسیده و سیستمها بهسرعت تغییر مییابند و نیاز به بهبود و بهروزرسانی دارند؛ این درحالی است سرمایهگذاری در حوزۀ فناوری اطلاعات در بسیاری از موارد جای خود را به هزینه کردهای موضعی داده (بین 7 الی 10 سال) و لذا هتلها در این فواصل زمانی طولانی، عقبافتادگی تکنولوژیک را تجربه میکنند. توجه به این مقوله مهم است که زیرساختهای فناوری اطلاعات استقرار یافته در هتلها میبایست بهصورت ادواری در برنامههای زمانی سالیانه مورد تدقیق و تجدیدنظر قرار گیرند، بهطور مستمر بهروزرسانی و خلأهای تکنولوژیک پوشش داده شوند. برای ادامه، به کتاب مراجعه کنید.
کتابهای مرتبط
فناوری اطلاعات و ارتباطات در هتل
150,000 تومانوزن | 0.5 کیلوگرم |
---|---|
نام مولف |
حمید عسکری آزاد |
شابک |
9786008731290 |
تعداد صفحه |
192 |
سال انتشار |
1396 |
نوبت چاپ |
اول |
قطع کتاب |
شومیز |
نوع جلد |
شومیز |