نام مولف |
الکساندروس پارسکواس, زاهدی قادری |
---|---|
شابک |
978-622-5923-49-2 |
تعداد صفحه |
381 |
سال انتشار |
1404 |
نوبت چاپ |
اول |
قطع کتاب |
وزیری |
نوع جلد |
شومیز |
یادگیری سازمانی در مدیریت بحران گردشگری و مهمان نوازی
320,000 تومان
دربارهٔ کتاب
آیا سازمانها از بحرانها یاد میگیرند؟ اگر یاد میگیرند، چگونه؟ این سؤالات برای بیشاز دو دهه میان محققان مورد بحث بودهاند. این بحث بر دیدگاههای بدبینانه درمقابل خوشبینانه متمرکز است و به این پرسش میپردازد که آیا سازمانها قادر به یادگیری از یک بحران هستند یا خیر. همچنین بر دیدگاههای فردی درمقابل سازمانی برای شناسایی عوامل یادگیری تمرکز میکند. بین محققان این توافق کامل وجود دارد که بحرانهای سازمانی، فرایند کسب دانش سازمانی فشرده را تسهیل میکنند، زیرا این بحرانها اغلب دارای ماهیتی منحصربهفرد هستند و اقداماتی که برای مدیریت آنها انجام میشود، گامهایی بهسوی ناشناختهها محسوب میشوند. بحرانها همچنین موجب تغییرات سازمانی میشوند که درغیراینصورت وقوع آنها غیرممکن بود. بنابراین، شکلدهی توانایی یک سازمان برای یادگیری از یک بحران، پیشنیاز مهم برای قابلیت آن درمقابله با بحرانهای آینده است. اگر بهدنبال راهکارهایی عملی و اثباتشده برای مدیریت بحرانها و ارتقای تابآوری سازمان خود هستید، این کتاب انتخابی بینظیر است.
باوجود اهمیت حیاتی یادگیری سازمانی در مدیریت بحرانهای گردشگری و مهماننوازی، شکاف دانشی عمیقی در این زمینه وجود دارد. این کتاب با گردآوری مقالات محققان برجسته، تلاشی است برای پر کردن این خلأ. نویسندگان در این اثر، پیوندهای محکمی بین مفاهیم یادگیری سازمانی و مدیریت بحران ایجاد کردهاند و این مفاهیم را در سطوح و عمقهای مختلف و همچنین در زمینههای جغرافیایی متفاوت در سراسر جهان بررسی کردهاند. این کتاب بهعنوان منبعی ارزشمند، به سازمانهای گردشگری و مهماننوازی کمک میکند تا از بحرانها بیاموزند و در مواجهه با چالشهای آینده، مقاومتر و هوشمندانهتر عمل کنند.
این کتاب در ۱۵ فصل تنظیم شده است که هر فصل به جنبههای مختلفی از این موضوع میپردازد. در فصل دوم، نویسندگان با تعریف یادگیری سازمانی و ارائۀ الگویی یکپارچه برای مدیریت بحران، به مطالعۀ ۲۵ سازمان کلیدی مهماننوازی، سفر و گردشگری در مالزی پرداخته و نشان میدهند که تنها سازمانهایی که بهشدت در معرض بحران هستند، مانند خطوط هوایی و هتلها، برنامههای مدیریت بحران خود را راهاندازی کردهاند و بر یادگیری سازمانی دوحلقهای تمرکز داشتهاند، در حالی که سایر بازیگران کلیدی، مانند آژانسهای مسافرتی و سازمانهای دولتی، این کار را نکردهاند. فصل سوم به بررسی جریانهای یادگیری و دانش میپردازد تا تابآوری سازمانها و مقاصد گردشگری در موقعیتهای بحرانی افزایش یابد، سازوکارهای دفاعی آنها تقویت شود، خسارات احتمالی محدود و به آنها اجازه داده شود که سریعتر به حالت عادی بازگردند. نویسندگان با استفاده از مصاحبههای حوادث بحرانی با ۲۱ مدیر اجرایی گردشگری در سراسر جهان، انواع دانش بحرانی را که در آغاز یک بحران به کار میگیرند، شناسایی کرده و فرآیندها و جریانهای مدیریت دانش بحران را که در سازمانهای خود به اجرا درمیآورند، بررسی میکنند و یک چارچوب برای حاکمیت دانش بحران پیشنهاد میدهند. در فصل چهارم، تأثیرات کووید-۱۹ بر جنبههای مدیریت منابع انسانی، فرهنگ سازمانی و فرصتهای یادگیری ناشی از این تأثیرات در صنعت مهماننوازی یونان بررسی میشود. یافتههای مطالعه نشان میدهد که چگونه مدیران هتل میتوانند درسهایی بیاموزند که به آنها کمک کند تا با پیامدهای منفی در جنبۀ انسانی فرهنگ سازمانی هتلهای خود مقابله کنند و چگونه این یادگیری میتواند بهطور مؤثری یک فرهنگ سازمانی جدید را شکل دهد. فصل پنجم به فرهنگ سازمانی میپردازد، اما از بعدی متفاوت: فرهنگ یادگیری سازمانها و بهویژه یادگیری از بحران. با استفاده از تجربیات هتلداران ژاپنی از بحران زنجیرهای ناشی از زلزلۀ بزرگ شرق ژاپن در سال ۲۰۱۱، عواملی که زیرساخت یک مدیریت مؤثر یادگیری بحران را تشکیل میدهند، بررسی و چارچوبی برای سازمانها پیشنهاد میشود تا فرهنگ یادگیری بحران را نهادینه و تقویت کنند. در فصل ششم، یک الگوی یادگیری عملیاتی چهارمرحلهای برای مدیریت بحران ارائه میشود که میتواند یادگیری سازمانی را تسهیل کند و پاسخگویی در بحرانهای آینده را بهبود بخشد. دو مرحلۀ اول بر سطح محیطی تمرکز دارند، جایی که فرصتها از طریق تحلیل موقعیتی شناسایی و سپس از نظر منابع مورد نیاز بررسی میشوند. در مرحلۀ سوم، ویژگیهای سازمانی با فرصتها مطابقت داده میشوند و سپس استراتژیها و تاکتیکها توسعه مییابند. مرحلۀ چهارم، نهادینهسازی دانش در حافظه جمعی سازمان است که بهعنوان مرحلۀ انجماد مجدد در فرآیند تغییر شناخته میشود. فصل هفتم به بررسی تفکر آیندهنگر و برنامهریزی سناریویی بهعنوان ابزاری برای مدیریت بحران یادگیری سازمانی در سطح مقصد گردشگری میپردازد. نویسندگان بحث میکنند که چگونه برنامهریزی سناریویی میتواند دانش، فرضیات و نگرشهای موجود دربارۀ آینده گردشگری را گسترش دهد و چگونه این امر میتواند مدیریت را قادر سازد تا تأثیر نیروهای محرک مختلف تغییر بر فعالیتهای گردشگری مقصد را ارزیابی و تأثیر احتمالی پاسخهای جایگزین خود به بحران را بررسی کند. در فصل هشتم، به بررسی موانع یادگیری سازمانی پرداخته میشود و این موضوع درزمینۀ مدیریت همهگیری کووید-۱۹ در مکزیک بررسی میشود. این مطالعه بر تفاوتهای فرهنگی در کشور، موانع سیاسی، تفاوت در تحمل فشار زمانی، سطوح ناکافی شایستگی، کمبود رهبری، میهنپرستی محلی و ساختارهای سلسلهمراتبی سختگیرانه تمرکز دارد. فصل نهم پیشنهاد میکند که نهادینهسازی یادگیری سازمانی ایجادشده در قبل، حین و بعد از بحران، در ستونها یا وظایف یک چارچوب مدیریت بحران گردشگری انجام شود: خدمات، منابع انسانی، اطلاعات، محصولات و فناوریها، تأمین مالی و همچنین رهبری و حکمرانی. در فصل دهم، به بررسی ظهور انتقال دانش پرداخته میشود و پیوندهای پنهان در عناصر مدیریت بحران مشاهدهشده بین صنعت هواپیمایی و مهماننوازی شناسایی میشود. نویسنده استدلال میکند که شناسایی دانش صریح و ضمنی، انتقال دانش و بهاشتراکگذاری یادگیری بین این دو بخش را تسهیل میکند، در حالی که استراتژیها و روشهای یادگیری سازمانی از صنعت هواپیمایی به ویژگیهای قابلمقایسه در صنعت مهماننوازی قابل تطبیق هستند. چهار فصل پایانی کتاب هم رویکردی بیشتر مبتنی بر مطالعۀ موردی دارند و به بررسی یادگیری سازمانی از پاسخها به بحرانهای خاص میپردازند.
مخاطبان کتاب یادگیری سازمانی در مدیریت بحران گردشگری و مهماننوازی مدیران و کارشناسان حوزۀ گردشگری و مهماننوازی هستند که به بهبود فرآیندهای یادگیری سازمانی و تقویت تابآوری دربرابر بحرانها علاقهمندند. این کتاب بهویژه برای مدیران هتلها، خطوط هوایی، آژانسهای مسافرتی و سازمانهای دولتی فعال در صنعت گردشگری مفید است که بهدنبال توسعۀ استراتژیهای مؤثر مدیریت بحران و بهبود پاسخگویی سازمانی در شرایط بحرانی هستند.
چرا این کتاب؟
کتاب یادگیری سازمانی در مدیریت بحران گردشگری و مهماننوازی با گردآوری مقالاتی از متخصصان برجسته، به ارائۀ چارچوبها و مدلهای نوین در مدیریت بحران میپردازد. این اثر با بررسی مطالعات موردی از کشورهای مختلف، ازجمله مالزی، یونان، ژاپن و ایران، نشان میدهد که چگونه سازمانهای گردشگری میتوانند از بحرانها درس بگیرند و فرهنگ سازمانی خود را تقویت کنند. همچنین، با تمرکز بر مفاهیمی نظیر تفکر آیندهنگر و برنامهریزی سناریویی، ابزارهای عملی برای پیشبینی و مقابله با بحرانهای آتی ارائه میدهد. ضمن اینکه با تحلیل موانع یادگیری سازمانی و ارائۀ راهکارهایی برای نهادینهسازی دانش، منبعی ارزشمند برای مدیران، پژوهشگران و دانشجویان حوزۀ گردشگری و مهماننوازی است که بهدنبال بهبود تابآوری و کارایی سازمانهای خود در مواجهه با بحرانها هستند.
دربارهٔ مؤلف
زاهد قادری، استادیار در دپارتمان گردشگری، دانشکدۀ هنر و علوم اجتماعی، دانشگاه سلطان قابوس در مسقط، عمان است. او بیشاز 20 سال تجربه در این حوزه دارد و مقالات بسیاری در مجلات معتبر گردشگری و مهماننوازی منتشر کرده است. علایق پژوهشی او شامل گردشگری پایدار، مهماننوازی پایدار، یادگیری سازمانی و مدیریت بحران گردشگری است.
سیما محمدزاده، دارای مدرک کارشناسی زبان و ادبیات آلمانی از دانشگاه آزاد تهران، کارشناسی مدیریت گردشگری از دانشگاه تهران، و DBA از مؤسسۀ بهار تهران هستند. خانم محمدزاده اکنون بههنوان مدیر آژانس مسافرتی مشغول به فعالیت هستند.
دربارهٔ مشارکت کنندهگان
لِوِنت آلتینای، استاد استراتژی و کارآفرینی در مدرسۀ بازرگانی آکسفورد بروکس است. او همچنین سردبیر ارشد مجلۀ صنایع خدماتی است. علایق پژوهشی او در حوزههای کارآفرینی، اتحادهای استراتژیک، و کسبوکار بینالمللی است. او عمدتاً از روشهای کیفی و همچنین روشهای ترکیبی استفاده میکند و بهویژه به نحوۀ راهاندازی و توسعۀ کسبوکارها توسط کارآفرینان و همچنین نحوۀ ایجاد شراکتهای بینالمللی توسط شرکتها علاقهمند است. آلتینای، که یک پژوهشگر با شهرت بینالمللی است، شبکۀ گستردهای از همکاریهای بینالمللی با سازمانهایی مانند دانشگاه پلیتکنیک هنگکنگ، و دانشگاه ملی اوراسیایی ال.ان. گومیلیف، قزاقستان دارد.
زهرا بهبودی، دارای کارشناسی ارشد مدیریت استراتژیک در دانشکدۀ مدیریت دانشگاه خوارزمی تهران، ایران است. علایق پژوهشی او شامل مدیریت بحران، یادگیری سازمانی و تابآوری سازمانی در حوزۀ گردشگری است.
الکسا بافکین، دارای کارشناسی ارشد از دپارتمان مدیریت گردشگری، رویدادها و ورزش در دانشگاه ایندیانا-پوردو در ایندیاناپولیس است. علایق پژوهشی اصلی او شامل گردشگری ماجراجویانه، تفریحات انحرافی، و مدیریت بحران در گردشگری است.
کریس کوپر، استاد دانشکدۀ مدیریت رویدادها، گردشگری و مهماننوازی در دانشگاه لیدز بِکت در بریتانیاست. او بیشاز 40 سال تجربه درزمینۀ گردشگری دارد و بهعنوان پژوهشگر و معلم در تمامی مناطق جهان فعالیت کرده است. او از بنیانگذاران چندین مجله در حوزۀ مهماننوازی و گردشگری بوده و اکنون همسردبیر مجلۀ موضوعات جدید در گردشگری است. کریس با سازمانهای بینالمللی ازجمله سازمان جهانی گردشگری (UNWTO)، اتحادیۀ اروپا (EU)، سازمان بینالمللی کار (ILO)، سازمان همکاری و توسعۀ اقتصادی (OECD)، بانک توسعۀ بینآمریکایی (IADB) و آسهآن (ASEAN) همکاری میکند. او در سال 2009 بهدلیل مشارکتهایش در آموزش و سیاست گردشگری، مدال اولیسز سازمان ملل متحد را دریافت کرد.
محمد ارتاش، دارای دکترای مدیریت گردشگری از دانشگاه دوکوز ایلول در ازمیر، ترکیه است و اکنون در دانشکدۀ گردشگری دانشگاه پاموککاله فعالیت میکند. علایق پژوهشی اصلی او بر مدیریت بحران در مهماننوازی و گردشگری، تفریحات گردشگری، بازاریابی گردشگری و آژانسهای مسافرتی، کاربران و گروههای موتورسیکلت و رفتار طرفداران فوتبال متمرکز است.
ران فیشر، استاد افتخاری مدیریت عملیات و زنجیرۀ تأمین در دانشگاه متروپولیتن کاردیف در بریتانیاست که در سال 2014 به این دانشگاه پیوست. پیشاز این، او عضو هیئت علمی دانشگاه گریفیت استرالیا بود، که پساز یک دورۀ 30ساله در صنعت به آن ملحق شد. او دارای مدارک کارشناسی هنر، کارشناسی ارشد بازرگانی، کارشناسی ارشد مدیریت حملونقل و دکترای فلسفه است. علایق پژوهشی او شامل معنای “ارزش” و اندازهگیری آن در صنایع خدماتی، جریان در زنجیرههای تأمین، و توسعۀ محصول جدید است.
مارک فرانسیس، در سال 2012 به مدرسۀ مدیریت کاردیف پیوست و مدیر مرکز جریان ارزش و استاد مدیریت در این مدرسه است. پیشاز این، او بهعنوان پژوهشگر ارشد در مدرسۀ کسبوکار کاردیف فعالیت میکرد و سپس در مدرسۀ کسبوکار نیوپورت به مقام استادی رسید. او دارای مدرک کارشناسی (با افتخار) در مطالعات رایانه، کارشناسی ارشد و دکترای فلسفه از دانشگاه کاردیف است. علایق پژوهشی او شامل الگوهای معاصر عملیات و مدیریت، بهویژه تفکر ناب و نظریۀ محدودیتها؛ مفهوم «ارزش»؛ و ایجاد و حفظ «جریان» در فرایندهای کسبوکار است.
کلیر هاوِن-تانگ، دانشیار گردشگری و مدیریت در مرکز تحقیقات گردشگری ولز و معاون پژوهشی مدرسۀ مدیریت کاردیف در دانشگاه متروپولیتن کاردیف است. علایق پژوهشی او شامل توسعۀ مقاصد گردشگری، شرکتهای کوچک و متوسط گردشگری، حس مکان، نوآوری و مسائل توسعۀ منابع انسانی است. او دروس مرتبط با توسعۀ مقاصد گردشگری، گردشگری ویژه و مناظر گردشگری، همراه با روشهای پژوهش و نظارت بر پژوهشهای تحصیلات تکمیلی را تدریس میکند.
کریستوس کاکاروگکاس، در سال 1999 کار خود را در هتلهای مرکزی لندن آغاز کرد و سپس در آتن، در هتلهای گراند برتان و کینگ جورج پالاس در جایگاههای مدیریتی و نظارتی به کار خود ادامه داد. از سال 2006، بدون وقفه در فعالیت حرفهای خود در بخش هتلداری، در طیف وسیعی از مدارس حرفهای گردشگری و مهماننوازی خصوصی و دولتی و همچنین در دانشگاههای اژه و آتیکای غربی تدریس کرده است. پژوهشهای او در مجلات علمی بینالمللی منتشر شده و در کنفرانسهای بینالمللی در حوزههای مدیریت منابع انسانی و مدیریت هتل ارائه شدهاند.
برچین کرلار-جان، دارای مدرک کارشناسی در راهنمایی گردشگری، کارشناسی ارشد و دکترا در مدیریت گردشگری، و همچنین کارشناسی ارشد در هنر ترکی است. او اکنون در دانشکدۀ گردشگری دانشگاه پاموککاله ترکیه فعالیت میکند. حوزههای پژوهشی او شامل رفتار گردشگران، مدیریت بحران، ادراک مخاطره در مقاصد گردشگری، و رابطۀ تروریسم و گردشگری است.
هانی کیم، استادیار دپارتمان گردشگری و کنوانسیون در دانشگاه ملی پوسان، جمهوری کره است. او دکترای خود را در رشتۀ گردشگری از دانشگاه فلوریدا دریافت کرده است. پژوهشهای کنونی او بر بازاریابی و برندسازی مقصد، ادراک گردشگران، مسائل بینفرهنگی در رسانهها، و رسانههای تولیدشده توسط کاربران متمرکز است.
بینگجی لیو-لاسترس، دارای دکترای گردشگری از دانشگاه فلوریدا و استادیار دپارتمان مدیریت گردشگری، رویدادها و ورزش در دانشگاه ایندیانا-پوردو در ایندیاناپولیس است. علایق پژوهشی اصلی او شامل ارتباطات و مدیریت بحران و مخاطره در گردشگری و مهماننوازی، مخاطرات سفر و ایمنی سفر و همچنین شبکههای پاسخدهی به بحران در مناطق گردشگری است.
ساراسادات مکیان، دارای دکترا از دانشگاه گرنوبل آلپ فرانسه است. او بر مطالعات آیندهپژوهی درزمینۀ گردشگری تمرکز دارد. او همچنین به بازاریابی مقصد و برنامهریزی گردشگری علاقهمند است. مکیان دارای مدرک کارشناسی و کارشناسی ارشد در مدیریت گردشگری از ایران و مدرک کارشناسی ارشد در گردشگری، نوآوری و گذار، از دانشگاه گرنوبل آلپ است.
احمد پؤاد مات سام، درحالحاضر در دانشگاه سلطان زینالعابدین، ترنگانو، مالزی مشغول به کار است. حوزۀ تخصصی اصلی او مطالعات گردشگری است که شامل برنامهریزی و توسعۀ گردشگری، گردشگری پایدار، مشارکت جامعه در گردشگری، بازاریابی گردشگری، مدیریت بحران گردشگری، و گردشگری دوستدار مسلمانان میشود. او پیشتر در دانشگاه ساینس مالزی کار میکرد و دو سال در دانشگاه الفیصل، دانشکده پرنس سلطان برای گردشگری و کسبوکار، عربستان سعودی بهعنوان مأمور خدمت حضور داشت. او مدرک کارشناسی خود را از دانشگاه ایالتی آیووا، ایالات متحده آمریکا و مدارک کارشناسی ارشد و دکترای خود را به ترتیب از دانشگاه لینکلنشایر و هامبرساید و دانشگاه استراتکلاید، بریتانیا دریافت کرده است.
ژاکلین مکلین، یک مربی دانشگاهی، نویسندۀ آموزشی و مشاور است. او همچنین نویسندۀ کتابهای مدیریت و رهبری: چالشها و عمل (مدیریت کسبوکار) و رهبری و مدیریت دربافت (مهماننوازی) است که در دانشگاه یادگیری برخط دِربی تدریس میشود. پیشاز این، او سرپرست پژوهش، اخلاق و حاکمیت، هماهنگکنندۀ دورههای تحصیلات تکمیلی و مدرس ارشد در مدیریت منابع انسانی و رفتار سازمانی در دپارتمان کسبوکار و مدیریت در دانشکدۀ چشایر، دانشگاه متروپولیتن منچستر بود. تحقیقات دکترای ژاکلین بر مدیریت دانش و توسعۀ محصول جدید متمرکز بود و به بررسی نحوۀ استفادۀ شرکتها از دانش تخصصی برای افزایش گرایش به نوآوری پرداخت.
محمد نعمتپور، یک پژوهشگر متخصص در مؤسسۀ میراث فرهنگی تهران و دارای دکترا در مدیریت کسبوکار (با گرایش مدیریت بازاریابی گردشگری) در دانشگاه تهران، ایران است. علایق پژوهشی او شامل مطالعات مرتبط با رفتار مصرفکننده در گردشگری، بازاریابی گردشگری، آیندهپژوهی گردشگری، برنامهریزی بلندمدت، آیندهنگاری، برنامهریزی شهری و گردشگری کشاورزی است.
الکساندروس پاراسکواس، استاد مدیریت مخاطرۀ استراتژیک و مدیر مرکز بینالمللی مدیریت تابآوری مهماننوازی و هوانوردی در دانشگاه وست لندن است. او بیشاز 12 سال سابقۀ کار در صنعت مهماننوازی دارد که شامل موقعیتهای مدیریتی در حوزههای حسابرسی داخلی و مدیریت عملیات برای شرکتهای ماریوت و استاروود میشود. الکساندروس درزمینۀ حاکمیت و مدیریت مخاطرات و بحرانها در هر دو بستر سازمانی و مقاصد گردشگری تحقیق میکند. او با دولتها و حرفهایهای صنعت گردشگری در مسائل امنیتی/ایمنی و استراتژیهای ارتباطات بحران همکاری داشته و طرحهای متعددی را درزمینۀ مدیریت مخاطره، بحران، بلایا و تداوم کسبوکار در صنعت هتلداری هدایت کرده است.
ایان پاترسون، استاد مدعو و رئیس دپارتمان در دانشگاه بینالمللی گردشگری جادۀ ابریشم در سمرقند، ازبکستان است. پیشاز این، او بین سالهای 2001 تا 2015 دانشیار دانشکدۀ بازرگانی (گردشگری) در دانشگاه کوئینزلند، پردیس سنت لوسیا، کوئینزلند، استرالیا بود. علایق پژوهشی او شامل گردشگری سالمندان، روانشناسی اجتماعی گردشگری، مدیریت گردشگری، گردشگری دسترسیپذیر، روانشناسی سلامت و تحلیل کیفی است. او بیشاز 100 مقاله در کتابهای درسی، فصول کتاب و مقالات مجلات با داوری منتشر کرده است. از سال 2004 تا 2011 هم سردبیر سالنامۀ تحقیقات اوقات فراغت بود و در سال 2015 به عضویت مادامالعمر انجمن استرالیا و نیوزیلند برای مطالعات اوقات فراغت درآمد.
ایوان سیکورا، دانشیار هوانوردی در دانشگاه وست لندن است. او همچنین در مدرسۀ ریاضیات، علوم رایانه و مهندسی دانشگاه سیتی لندن بهعنوان مدیر برنامۀ کارشناسی ارشد مدیریت ایمنی هوایی فعالیت کرده و استاد مدعو در دانشگاه هوانوردی و فضانوردی نانجینگ (جیانگسو، چین) است. او دارای دکترای فناوری حملونقل هوایی (عامل انسانی و ایمنی هوانوردی) از دانشگاه زاگرب و کارشناسی ارشد ایمنی هوانوردی از دانشگاه میسوری مرکزی است. حوزههای پژوهشی او عمدتاً شامل مهندسی هوافضا و مهندسی هوانوردی است، با تمرکز بر عوامل انسانی در پیشگیری از حوادث و مدیریت مخاطره در هوانوردی است.
تئودوروس آ. استاورینودیس، استاد مدیریت گردشگری و مدیریت منابع انسانی در دانشگاه اژه و مدرس در دانشگاه آزاد هلنیک است. او معاون سردبیر یک مجلۀ گردشگری و نویسندۀ همکار چندین کتاب است و در بسیاری از ویرایشهای جمعی مشارکت داشته است. فعالیت پژوهشی او در مقالات متعدد منتشرشده در مجلات علمی بینالمللی درزمینۀ گردشگری منعکس شده و مقالاتی را در کنفرانسهای علمی بینالمللی ارائه کرده است.
خوان مانوئل تلو کنترراس، یک اقتصاددان از تکنولوژی مونتری و دارای دکترای کسبوکار بینالمللی از دانشگاه (مکزیک) است. او استاد گردشگری و مدیریت در دانشگاه لاتینا آمریکا (مکزیک) است. بهعنوان مدرس، سخنرانیهایی در نقاط مختلف مکزیک و جهان درزمینۀ رقابتپذیری گردشگری، آمار و تأثیرات بحران گردشگری داشته است. بهعنوان پژوهشگر، مقالات متعددی در مجلات گردشگری منتشر کرده و چندین کتاب نیز به چاپ رسانده است. او درحالحاضر بهعنوان معاون مدیر تحلیل و پایش در وزارت گردشگری دولت میچوآکان فعالیت میکند.
دیهگو رودریگز-توبس، دارای دکترای علوم اقتصادی و بازرگانی است. او دانشیار دانشکدۀ مدیریت و گردشگری اورنس در دانشگاه ویگو (اسپانیا) است. او عضو گروه پژوهشی امیتور در دانشگاه ویگوست. علایق پژوهشی او شامل مدیریت مخاطرۀ گردشگری و گردشگری پایدار است. او مقالات علمی و همکاریهایی درزمینۀهای مخاطرۀ سیل، ادراک ریسک و ارتباطات بحران منتشر کرده و پژوهشهای گستردهای درزمینۀ گردشگری و بهویژه مدیریت گردشگری انجام داده است.
وِندی سی. راپ، مدرس مدیریت گردشگری در دانشگاه موی، کنیاست و درزمینۀهای مقصد گردشگری، توسعه، بازاریابی و مدیریت تخصص دارد. او نویسنده و همنویسندۀ مقالات پژوهشی در حوزههای مدیریت استراتژیک گردشگری و حوزههای مرتبط مانند کشاورزی و علوم زمینشناسی است. علایق علمی او شامل گردشگری جهانی، توسعۀ محصول گردشگری، برندینگ مقصد و مدیریت خدمات است.
آلفونسو وارگاس-سانچز، دارای دکترای مدیریت کسبوکار و استاد تمام دانشگاه هوئلوا (اسپانیا) است. علایق پژوهشی او بر مدیریت استراتژیک، بهویژه مدیریت شرکتها و مقاصد گردشگری متمرکز است. او فعالیتهای دانشگاهی را در دانشگاهها و مؤسسات آموزش عالی مختلف در سراسر جهان و در پنج قاره انجام داده و چندین مقالۀ علمی در مجلات بینالمللی برتر منتشر کرده است. او بنیانگذار و سردبیر یک مجله در حوزۀ گردشگری است.
جیا وانگ، استاد توسعۀ منابع انسانی در دانشگاه تگزاس ایالات متحده است. تمرکز او بر توسعۀ منابع انسانی ملی و بینفرهنگی، یادگیری در محیط کار، مدیریت بحران سازمانی، ناسازگاری در محیط کار و مسائل مربوط به شغل و خانواده است. او تحقیقات خود را در طیف گستردهای از مجلات بینالمللی منتشر کرده است. وی سردبیر سابق مجلۀ بررسی توسعۀ منابع انسانی بوده و در حالحاضر عضو هیئت تحریریۀ چهار مجلۀ بینالمللی است. او دکترای توسعۀ منابع انسانی و سازمانی خود را از دانشگاه جورجیا، ایالات متحده و کارشناسی ارشد خود را از دانشگاه استون، بریتانیا دریافت کرده است.
فهرست
فصل 1: مقدمه
فصل 2: یادگیری سازمانی در مدیریت بحران گردشگری: تجربهای از مالزی
فصل 3: دانش بحران در گردشگری: انواع ، جریانها و حکمرانی
فصل 4: تأثیر کووید-19 بر جنبۀ انسانی فرهنگ سازمانی و یادگیری: مورد صنعت مهماننوازی یونان
فصل 5: یادگیری از بحرانهای زنجیرهای: چارچوبی برای مدیریت یادگیری در بحران
فصل 6: الگویی برای یادگیری سازمانی در مدیریت بحران در گردشگری و مهماننوازی
فصل 7: تفکر آیندهنگر و یادگیری سازمانی: برنامهریزی سناریویی بهعنوان ابزاری برای مدیریت بحران سازمانهای مدیریت مقصد
فصل 8: موانع یادگیری سازمانی : مورد مکزیک و کووید-19
فصل 9: نهادینهسازی چارچوبهای یادگیری سازمانی در مدیریت بحران گردشگری
فصل 10: بحران و یادگیری سازمانی: پیوندهای پنهان بین صنعت هواپیمایی و مهماننوازی
فصل 11: مدیریت بحران و یادگیری سازمانی: مورد هتلهای دنیزلی
فصل 12: بازنگری در روشهای مدیریت بحران گردشگری: درسهایی از کووید-19 در اسپانیا
فصل 13: ارتباطات بحران و یادگیری سازمانی: مطالعۀ موردی بحران ساسهای نیویورک در سال 2010
فصل 14: مدیریت دانش زنجیرۀ تأمین گردشگری در دوران همهگیری
فصل 15: نتیجهگیری
دیدگاهها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.