محصول دوستدار طبیعت

محصول گردشگری به‌عنوان یک بستۀ تجربۀ کامل، از زمانی که گردشگر خانه را ترک می‌کند تا زمانی که به مبدأ برمی‌گردد، در نظر گرفته می‌شود. علاقه‌مندان به بوم‌گردی، مقاصدشان را در هماهنگی با نوع محصولاتی که پیشنهاد می‌شود، انتخاب می‌کنند (به‏‌خصوص کسانی که به‌دنبال تجربۀ خاصی هستند که در دیگر مناطق نمی‌توانند به آن دسترسی داشته باشند).
لذا ارائۀ یک محصول و خدمت با ارزش بالا و مبتنی بر تجربه، بسیار بااهمیت است. جدول زیر محصول بوم‌گردی را تشریح می‌دهد.

از طرفی، مصرف‌کنندگان کنونی به‌طور روزافزون بیشتر به‌دنبال تجارب هستند تا محصولات و بر این مبنا دیدگاهی مبتنی بر تجارب ارائه شده است که در آن گردشگران به‌دنبال خاطرات عاطفی، احساسات و نمادهایی هستند که در تلفیق با یکدیگر، یک تجربۀ شخصی ماندگار ایجاد می‌کنند. طبق گزارشات سازمان جهانی گردشگری 2011 در پژوهش‌های آیندۀ گردشگری، گردشگران فرهیخته‌تر خواهند شد و به میزان بیشتری جویای آگاهی‌های جدید و سرمایه‌های فرهنگی خواهند بود. آنها ‏همچنین جویای معنای بیشتر از زندگی خویش بوده و در تجارب شخصی، خواهان اصالت بیشتری خواهند بود. اصطلاح گردشگری تجربه‌محور از سال 1985 در متون علمی مورد بحث قرار گرفته است. با این وجود، در سال 2012 به‌عنوان ‏یک ‏گرایش بیان شده است. مفهومی که بر اساس ‏‏مکانیزم‌هایی از آموزش تجربه‌محور، دانش تجربه‌محور تا بازاریابی تجربه‌محور شکل گرفته ‏است.
بر این مبنا، کسب‌وکارهای بوم‌گردی، محصولات و خدمات خود را مورد بازبینی قرار می‌دهند تا تجربۀ گردشگران را بهبود بخشند. در این زمینه، بازاریابان به‌جای تمرکز بر محصولات ملموس، بر تجارب تأکید می‌کنند. تجاربی که علاقه‌مندان به بوم‌گردی، با موقعیت‌هایی مواجه می‌شوند که باعث ایجاد تأثیرات حسی، عاطفی، شناختی و رفتاری در آنها می‌گردند، نظیر تأکید بر چشم‌انداز و زاویۀ دید و حس و حال اتاق‌های اقامتگاه به‌جای شیک بودن و قیمت اتاق‌ها. همچنین به‌جای تأکید بر گروه‌های محدود محصول، بر کل موقعیتی که ممکن است محصول در آن استفاده شود،‏ تمرکز می‌شود، نظیر توجه بر نقشی که اقامت در اقامتگاه‌های بوم‌گردی در کل تجربۀ بازدید از مقصد ایفا می‌کند. از طرفی، به‌دنبال عواطف دخیل در مصرف محصول هستند. بر این مبنا، مفهوم مقصد بوم‌گردی، تنها رفتن به مکان خاص نیست، بلکه این مکان، افراد را تحریک و درگیر می‌کند.
این موضوع، به‌معنای کشف یک ‏مکان، فرهنگ، مردم و عادت‌هایی است که متفاوت از زندگی معمول و فکر گردشگران است و مبتنی بر فعالیت‌های تجربی و تعامل عمیق با سبک زندگی جامعۀ مقصد است‎.‎ در این شکل از گردشگری، علاقه‌مندان به بوم‌گردی، با ‏حضور در متن جامعۀ مقصد، از نزدیک با آداب و رسوم جامعه آشنا می‌شوند و در آن، به تعامل بیشتر آموزشی، احساسی، اجتماعی و ‏همچنین مشارکت با مکان، فرهنگ زندگی و مردم تشویق‎ ‎می‌شوند.

در این‌گونه از گردشگری، درک گردشگر از جامعۀ محلی از طریق مشاهدۀ هدفمند، تعامل ‏و هم‌کلامی با اعضای جامعۀ مقصد میسر ‏است، مشارکت فرد در فعالیت‌های اجتماعات محلی در سطح بالایی است، مدت اقامت تا آگاهی ‏و درک کافی از شیوه‌‌های زندگی ‏اجتماعات محلی توسعه می‌یابد و تبادل فرهنگی زیادی بین میزبان و مهمان صورت می‌پذیرد.
بنابراین، مدیران کسب‌وکارهای بوم‌گردی باید در نظر داشته باشند که چگونه تجارب را طراحی کرده یا گسترش دهند، تا ارزش علاقه‌مندان به بوم‌گردی را بهبود یا افزایش دهند. در این خصوص، تجربه به‌عنوان یک پیشنهاد، با محصولات متفاوت است، زیرا تجارب، لزوماً شخصی هستند. تجربه نمی‌تواند به‌صورت آنی ایجاد شود، بلکه تنها زمانی که علاقه‌مندان به بوم‌گردی  در یک سطح عاطفی، فیزیکی، عقلانی یا حتی معنوی مشارکت داشته‌اند یک تجربه توسط آنها ایجاد شده است. به بیان دیگر، تجربه، توسط یک بافت خاص یا طراحی‌شده، ایجاد می‌شوند و در ذهن مشتری که در این بافت مشارکت دارد، شکل می‌گیرد. در این صورت، تجربۀ طراحی‌شده، تا حدی به‌طور مشارکتی ایجاد می‌شوند و نمی‌توان آن را تنها به خود گردشگران نسبت داد. یعنی عوامل تجربه نظیر غذا خوردن با افراد محلی، استفاده از راهنمای محلی، تعامل با افراد محلی، گذراندن زمان بیشتر با افراد محلی به‌صورت کمتر صحبت کردن و بیشتر گوش دادن، می‌توانند زمینه‌ای برای علاقه‌مندان به بوم‌گردی ایجاد کنند که تجارب خود را شکل دهند.
علاقه‌مند به بوم‌گردی تنها در زمان استفاده از یک کالا، دریافت یک خدمت یا شرکت در یک تجربه، امکان درک یا ارزیابی محصول یا تجربه را دارد و این درک در قالب  ارزش در تجربه نظیر سادگی، صمیمیت مردم محلی، اتمسفر مکان و... مشهود است. از این نظر، ارزش را می‌توان به‌عنوان یک مسیر قطعی برای بهبود مزیت رقابتی یک مقصد بوم‌گردی مشاهده کرد.
به‌منظور اثرگذاری، بازاریابان بوم‌گردی می‌توانند ابعادی از محصول بوم‌گردی را که باعث افزایش مشارکت و تجربه علاقه‌مندان به بوم‌گردی و درنتیجه ایجاد ارزش می‌شوند، ایجاد کنند و بهبود بخشند. به‌اشتراک‌گذاری داستان‌ها از مکان‌ها، رویدادها، مستندات و نقل داستان‌ها درمورد تأسیس اقامتگاه‌های بوم‌گردی، می‌تواند از اجزای بستۀ پیشنهادی برای بازار هدف در نظر گرفته شود. فرهنگ نیز عامل مهمی در محصول بوم‌گردی است. از این رو، ایجاد بستۀ فعالیت‌های فرهنگی مختلف که نیاز به درک و حفاظت از فرهنگ را ایجاد می‌کند، ضروری است. فاکتور جامعۀ محلی و سهم آنها در بوم‌گردی، بخش اصلی محصول است که بازاریابان بوم‌گردی باید مورد توجه قرار دهند. فاکتور دیگر، جاذبه‌ها هستند که باید مشتمل بر تجربه، طبیعت و خلاقیت باشند. برای ادامه، به کتاب مراجعه کنید.