بخشی از کتاب به سوی توانمندسازی منابع انسانی دیجیتال
یادگیری آنلاین به‌طور فزاینده‌ای به قرن بیست‌ویکم مرتبط است، زیرا ما بیشتر روابط شخصی و تجاری خود را آنلاین انجام می‌دهیم. بسیاری از جنبه‌های یادگیری آنلاین، برای سازمان‌ها و فراگیران مشابه استفاده می‌شوند.
یادگیری آنلاین دارای مزایای قابل‌توجهی برای سازمان‌هایی است که فنّاوری لازم را برای حمایت از یادگیری آنلاین در اختیار دارند و به همین دلیل، بر روی زیرساخت‌های یادگیری آنلاین سرمایه‌گذاری می‌کنند. یادگیری آنلاین برای ارائۀ آموزش استاندارد به‌کل مخاطبان پراکنده به‌طور هم‌زمان مناسب است، به‌ویژه اگر به‌جای یک شبکۀ محلی یا شبکۀ گستردۀ محلی، توسط ابر توانمند شود. مطالب موجود در وب‌سایت یادگیری الکترونیکی یا سیستم مدیریت یادگیری به‌راحتی به‌روز می‌شوند تا از جاری بودن آن‌ها اطمینان حاصل شود و درصورتی‌که یادگیری الکترونیکی به‌خوبی طراحی‌شود، می‌تواند بسیار تعاملی و مشارکتی باشد. یادگیری آنلاین به فراگیران اجازه می‌دهد تا به متخصصان و متفکرانی که ممکن است آن‌ها را نتوان ملاقات کرد دسترسی داشته باشند. انعطاف‌پذیری موجب افزایش میزان پاسخگویی می‌شود، زیرا ارزیابی میزان پیشرفت فراگیر از طریق برنامه‌ها آسان است و می‌تواند با نیازها و سبک یادگیری فراگیر سازگار شود. یادگیری آنلاین عموماً در اطراف فراگیران متمرکز است و وابسته به مربی نیست. این تغییر در نقش مربی، به‌عنوان راهنمایی که بیشتر در حاشیه قرار دارد و نه کسی که گام‌به‌گام درکنار فراگیران است، می‌تواند برای مربیان، به یک عادت تبدیل شود، اما درواقع، برای آن‌ها رویکرد دشواری است.
یادگیری آنلاین نیز، دارای محدودیت‌هایی است. به‌عنوان مثال، میزان کنترل زیاد فراگیر در یادگیری آنلاین می‌تواند چالش‌هایی برای فراگیرانی ایجاد کند که انگیزۀ فردی بالایی ندارند. محتواهای ضعیف طراحی‌شده می‌تواند بر مشارکت فراگیر تأثیر منفی بگذارد. ابزارهای غیرفعال که برای پاسخگویی به نیازهای فراگیران به‌صورت سفارشی آماده نشده‌اند ممکن است قدرت و جذابیت یادگیری آنلاین را کاهش دهند. سازمان‌هایی که از یادگیری الکترونیکی زمانی استفاده می‌کنند که آمادگی لازم برای آن را ندارند، مشکلات تکنولوژیکی فراوانی را تجربه می‌کنند که این امر می‌تواند باعث تضعیف فرایند یادگیری شود و واکنش مخاطب را منفی نشان دهد، و در بدترین حالت آن، فراگیران الکترونیکی کنار خواهند رفت.
مسلماً می‌توان ویدئو را برجسته‌ترین رسانۀ قرن بیست‌ویکم نامید. به این ترتیب، فراگیران به فیلم‌ها عادت کرده‌اند. سایت ویدئویی یوتیوب بیش‌از یک میلیارد کاربر دارد (تقریباً یک‌سوم همۀ افراد در اینترنت). آموزش ویدئویی در اکثر سازمان‌ها، یک واقعیت است. علاوه‌بر این، تالار‌‌‌های گفت‌وگوی آنلاین، که در دسترس عموم قرار دارند، کار سازمان‌ها را برای پخش فیلم‌های آموزش آنلاین آسان‌تر کرده‌اند. ابزار ایجاد ویدئوهای جذاب به‌طور اساسی تغییر کرده است و افراد را قادر به طراحی فیلم‌های زیبا و حرفه‌ای با یک بودجۀ معقول می‌کند.
طی دهه‌‌‌های گذشته، ویدئو برای اهداف آموزشی استفاده شده است، اما اخیراً روش آموزش ویدئویی تغییر کرده است. بهترین شیوه‌های فعلی برای طراحی ویدئو شامل موارد زیر است:
- ایجاد بخش‌های کوتاه اطلاعات (به‌عنوان مثال، ویدئو نباید بیش‌از ده دقیقه طول بکشد)؛
- نگهداری سادۀ ویدئوها؛
- اطمینان از اینکه ویدئو به پهنای باند مورداستفاده توسط مخاطب موردنظر تحویل داده می‌شود؛
- دنبال کردن رویکرد طراحی آموزشی، تجزیه‌وتحلیل، طراحی، توسعه، پیاده‌سازی و ارزیابی.
یک محصول مانند کمتاسیا برای توسعۀ آموزش نرم‌افزار بسیار مؤثر است. پذیرش سازمانی اغلب چالش‌هایی را ارائه می‌دهد درمورد چگونگی سرعت بخشیدن کارکنان جدید برای استفاده از سیستم‌های کامپیوتری مختلف. نمایش فیلم‌های آموزشی کوتاه در رابطه با استفاده از سیستم‌های مختلف می‌تواند در کمتاسیا توسعه یابد و از طریق پورتال کارمند، در دسترس قرار گیرد. این رویکرد موجب صرفه‌جویی ساعت‌های زیادی از مشاورۀ فردی می‌شود.