درک مشارکت ورزش‌های طبیعی

یکی از پیچیده‌ترین و بحث‌برانگیزترین موضوعات درمورد گردشگری ورزشی، درک مشارکت‌ گردشگران ورزشی است. مقالات فعلی، که گردشگری ورزشی را تحت پوشش قرار داده‌اند، مشارکت را از طریق چندین چارچوب بررسی کرده‌اند که این چارچوب‌ها عبارتند از گونه‌شناسی گردشگری ورزشی و دسته‌بندی فعالیت‌های ورزشی در شکل‌های فعال و غیرفعال. گرین و جونز (2005) بیان می‌کنند که چارچوب‌هایی که نقاط قوت خود را دارند و ابزارهای مفیدی هستند و می‌توانند رفتار گردشگران ورزشی را توصیف و ارزیابی کنند اما درعین‌حال ضعف‌هایی هم دارند:
الف) به‌ندرت اتفاق می‌افتد که گردشگران ورزشی در انواع ایده‌آل که در گونه‌شناسی مطرح شده قرار بگیرند و اساساْ چنین گونه‌شناسی‌هایی، رفتار انسانی را به‌طور بسیار ساده نشان می‌دهد.
ب) چنین روش‌هایی تمایل ندارند تا ماهیت بالقوۀ چنین مشارکتی را مشخص کنند و به‌جای آن یک تصویر پایا از مشارکت را در یک زمان خاص نشان می‌دهند.
پ) آن‌ها گرایشی را برای بررسی خود فعالیت نشان می‌دهند تا اینکه مقصودها، هنجارها و ارزش‌هایی که فرد برای آنها اقدام به فعالیت می‌کند.
دیدگاه‌های دیگری مطرح شده که محدودیت‌های گونه‌شناسی‌ها را مدنظر قرار داده‌اند. جکسون و وید (2003) استمرار تقاضای گردشگری ورزش را گسترش داده‌اند که به‌موجب آن دسته‌بندی با مشارکت‌های تصادفی در ورزش‌ها در طول تعطیلات عمومی، آغاز می‌شود و سپس از طریق سطوح مختلف تعهد ادامه می‌یابد (تعهد پراکنده، گاهگاهی، منظم و متعهد) که به گردشگر ورزشی‌ای ختم می‌شود که در طول سال برای مسابقات و تمرینات قهرمانی سفر می‌کند. علیرغم پیشرفت‌های موجود نسبت‌به چارچوب‌های قبلی، وید و بول (2004) چندین نقطه‌ضعف این «پیوستار» را معرفی می‌کنند:
الف) یک کارکرد وجود دارد که در طول حرکت پیوستار که از شرایط تصادفی تا مشارکت اجباری متغیر است قابلیت و توانایی ورزش کردن افزایش می‌یابد. اما درمورد تماشاگران (یعنی گردشگران ورزشی غیرفعال) این مدل به‌سختی قابل استفاده بوده و می‌تواند ساده‌انگارانه لحاظ شود، زیرا محدودة فعالیت‌هایی که اغلب در گردشگری ورزشی شامل آنها می‌شود، بیشتر جنبة نامتوازن دارد تا اینکه به‌عنوان یک پدیدة همگن و یکسان لحاظ شوند؛
ب) یک فرضیه وجود دارد که برای مشارکت‌کنندگان تصادفی انتهای پیوستار ورزش و بنابراین گردشگری ورزشی مهم نیست؛ اما برخی مشارکت‌کنندگان علیرغم سطح پایین مشارکت‌شان، اهمیت بالایی برای همین سطح کم به‌دلیل هویت‌یابی (خودشناسی) قائلند که با سفرهای گردشگری ورزشی مرتبط است.
در جستجو برای در نظر گرفتن این نقاط ضعف، وید و بول (2004) یک «مدل مشارکت گردشگری ورزشی» را طراحی کرده‌اند که از «پیوستار تقاضای گردشگری ورزشی» در داخل یک مدلی استفاده می‌کند که به‌موجب آن مشارکت گردشگری ورزشی درمقابل اهمیت فعالیت‌های گردشگری ورزشی و سفرهای مربوط به آن قرار می‌گیرد و روی مفاهیم و ارزش‌های تجربی برای شرکت‌کنندگان گردشگری ورزشی تأکید می‌شود.
برخلاف سهم بسیار مهم این چارچوب‌ها در آگاهی و درک مشارکت گردشگری ورزشی و همچنین اهمیت آن‌ها در آگاهی از اینکه چه گردشگری ورزشی وجود دارد، همچنان لازم است تا توضیحات کاملی از مشارکت و عدم مشارکت ارائه شود. برای انجام چنین کاری لازم است تا مفاهیم از حوزه‌های گسترده‌تر اوقات فراغت، مطالعات ورزشی و گردشگری با یکدیگر تلفیق شود تا تأثیر برخی از شاخص‌های مشارکتی مورد آگاهی بیشتر قرار گیرد (مثلاً سن، جنسیت، طبقة اجتماعی، عدم توانایی و غیره). به‌علاوه این طور خاطرنشان شده است که تحقیقاتی که به مشارکت در گردشگری ورزشی توجه دارند، نسبتاْ به دامنة فعالیت‌ها و دیدگاه‌ها، اصول و روش‌های تحقیقی محدود شده‌اند. در این خصوص، فقدان تحقیقاتی وجود دارد که فراتر از توصیف این بروند که گردشگران «چه کاری انجام» می‌دهند و به درک این بپردازند که گردشگران «چرا» این کار را انجام می‌دهند.
مفهوم ورزش‌های طبیعی قبلاً به‌صورت زیر تعریف شده بود:
حوزة ورزش‌های مرتبط با اوقات فراغت و صنایع گردشگری که دربرگیرندة گروه‌هایی از فعالیت‌های ورزشی است در نواحی طبیعی یا روستایی گسترش یافته‌اند که طیفی از فعالیت‌ها از رسمی تا نیمه‌رسمی و غیر‌رسمی را در بر می‌گیرد و باعث توسعة بومی پایدار در ابعاد زیست‌محیطی، اقتصادی و اجتماعی‌فرهنگی می‌شود.
از این جنبه، ورزش‌های طبیعی با یک زیرشاخه از گردشگری ورزشی فعال مطابقت دارد که ماهیت پیچیده و میان‌رشته‌ای دارد. در قلب این پیچیدگی و تنوع، دامنة گسترده‌ای از فعالیت‌های ورزشی طبیعی قرار می‌گیرد که با تعداد و تنوع روبه‌افزایشی از شرکت‌کنندگان مواجه است. حتی در فعالیت‌های خاص، نیمرخ (مشخصات) مشارکت، رفتارها، انگیزه‌ها و تجربیات، تا حد قابل توجهی متفاوت است. به‌عنوان مثال ممکن است موج‌سواران، شرایط عملی موج‌سواری را به‌صورت منظم و در قالب شرکت‌کنندگان متعهد یاد بگیرند، یا اینکه به‌عنوان بخشی از رقابت به یادگیری این ورزش بپردازند. حتی این زیرگروه‌ها می‌توانند در مراحل بعد به چند بخش تقسیم شوند و به‌لحاظ تجربه، انگیزه‌ و توالی مشارکت، تاحد قابل‌توجهی با یکدیگر متفاوت باشند.
به طور کلی دانش درمورد گردشگری ورزشی و مشارکت در ورزش‌های طبیعی، به‌طور قابل‌توجهی از طریق به‌کارگیری دیدگاه‌هایی درمورد موضوعات متفاوت ایجاد می‌شود که یک دیدگاه میان‌رشته‌ای را ایجاد می‌کند. برای ادامه به کتاب مراجعه کنید.