توسعۀ محصولات: کلیدی برای موفقیت

شش مرحلۀ ضروری برای توسعه و بازاریابی یک طرح بین‌المللی به شرح ذیل وجود دارد:

1. ساده‌سازی امور؛
2. استفاده از نیروی بومی؛
3.  ساختاردهی و خوشه‌بندی؛
4.  حفظ کیفیت؛
5.  ایجاد ظرفیت توسعه؛
6.  پیروی از بازار.

زمانی که شرکای زیادی وجود دارند، پیچیده شدن مفهوم و فرایندها یکی از خطرات دائمی به حساب می‌آید. به همین دلیل، این فصل با توصیه درمورد ساده‌سازی امور آغاز می‌شود.

• ساده‌سازی امور

بخش‌های قبلی مشکلات ایجاد یک برند قوی در آن سوی مرزها و خطرات عدم درک صحیح مطالعۀ موردی مربوط به مدل بودایی، ارزش حفظ سادگی و صراحت در نحوۀ بیان و توسعۀ موضوعات را نشان می‌دهد. چنین اصلی برای چشم‌انداز پروژه و طرح پروژه نیز به کار می‌رود. به‌طور کلی، رهبران پروژه‌ها نباید از ساده‌سازی امور در مراحل اولیه و ارتباط خود با ذی‌نفعان هراسی داشته باشند.
ذی‌نفعان در کشورهای شریک، برای درک کامل طرح و نقش خود در آن، نیاز به زمان دارند. اگر موضوع ساده باشد، به‌راحتی در آن درگیر می‌شوند و به شناسایی فرصت‌های مرتبط با خود می‌پردازند.
فانوس‌های دریایی بزرگ ایرلند که ایدۀ اولیه آنها (بازدید فانوس‌ها) بسیار ساده است، می‌توانند یک مثال خوب باشند. رفته‌رفته ذی‌نفعان مربوطه، این ایده را پرورش دادند و کشف میراث دریا، زندگی و داستان جوامع محلی و دیگر موضوعات را در آن گنجاندند.

• استفاده از نیروی کار بومی

فانوس دریایی بزرگ ایرلند یکی از مثال‌های این کتاب است که نشان‌دهندۀ مشارکت ذی‌نفعان محلی است: حمایت فعال از سوی جوامع و کسب‌وکارهای کوچک در سطح مردمی: اگر قرار باشد پروژه‌ای انعطاف‌پذیر باشد، این نوع از مشارکت ضروری است.
رهبران پروژه ممکن است زمان یا منابع لازم را برای حضور در محل پروژه برای افزایش انگیزه در هر سایت یا مکانی را نداشته باشند. این کار باید توسط گروه‌های محلی، انجمن‌ها و کارآفرینان صورت گیرد:
درمورد راه‌ها و مسیرهایی که در فضای باز قرار دارند، این کار باید توسط باشگاه‌های پیاده‌روی یا دوچرخه‌سواری که تحت حمایت فدراسیون مربوطه‌شان هستند صورت گیرد.
درمورد خوشه‌ها یا مسیرهای مدور میراثی، گروه‌های فرهنگی و شرکت‌های گردشگری محلی باید امور را هدایت کنند.
درمورد مناطق طبیعی و روستایی، گروه‌های حامی محیط زیست و تعاونی‌های کشاورزی می‌توانند نقش مهمی را ایفا کنند.
در تمامی موارد، مدارس، گروه‌های کلیسا، رهبران جامعه و سازمان‌های غیردولتی می‌توانند در ایجاد انگیزه همکاری کنند.

از سوی دیگر، این گروه‌های فرهنگی، ورزشی، محیط زیستی، خیریه یا تجاری ایدئولوژی خاص خود را دارند که ممکن است با اهداف گردشگری رهبران پروژه مطابقت نداشته باشد. آموزش و تعلیم ذی‌نفعان محلی برای درک اصول گردشگری پایدار و ایجاد اعتماد بین آنها و مدیران پروژه مورد نیاز است.
مشوق‌های تجاری از منابع مهم پیشرفت به حساب می‌آیند؛ به‌ویژه زمانی که کسب‌وکارهای بومی دچار مشکل باشند. در برخی موارد، شرکا به‌طور زیادی از ارزش تجاری گردشگری و منافع اقتصادی که می‌تواند برای اعضایش به ارمغان بیاورد، آگاه هستند.

• ساختاردهی و خوشه‌بندی

یکی از مزایای همکاری با سازمان‌های مردمی، به وجود آمدن محتوای غنی است. نقش رهبران پروژه، ساختاردهی این اطلاعات در راستای استراتژی توافق‌شدۀ بازاریابی است.
ابزار اولیه برای سازمان‌دهی گردشگری در سطح بین‌المللی، مسیر (یا جاده، راه، مسیر دایره‌ای و غیره) است؛ مفهومی بسیار وسیع که انواع مختلفی از طرح‌های بین‌المللی را در بر می‌گیرد.
مفهوم مهم دیگر، خوشه است، مفهومی که بر همکاری با یکدیگر برای ایجاد تجربه‌هایی که می‌تواند به‌صورت قابل‌توجهی جایگاه یک مقصد یا مسیر را در سطح محلی و در سطح منطقه‌ای وسیع‌تر ارتقا بخشد، تأکید دارد.
«خوشه‌بندی به همسان‌سازی و بازاریابی محصولات برای ارائۀ تجربه‌های غنی و متنوع اطلاق می‌شود که به‌طور قابل‌توجهی عرضۀ رقابتی یک مقصد گردشگری را افزایش می‌دهد. خوشه‌بندی درواقع، گردآوری فعالیت‌های مکمل برای ایجاد تجربه‌های جذاب و منحصربه‌فرد است».
یک مثال درمورد خوشه‌بندی، تیوراس کلمبانوس است؛ طرحی که از خط مرزی بین جمهوری ایرلند و ایرلند شمالی عبور می‌کند. این مسیر یک شاخۀ محلی از جادۀ کلمبان است که در مثال بالا توضیح داده شد.

تیوراس کلمبانوس یک مسیر گردشگری است که میراث قدیمی غیرمسیحی و مسیحی مناطق مرکزی و روستایی ایرلند را ترویج می‌دهد. فاصلۀ بین جنوب تا شمال این قابلیت را دارد که در یک روز با ماشین طی شود. با این حال، این مسیر دارایی‌های مهم و میراثی را در خوشه‌هایی (دایره‌های روی نقشه) گروه‌بندی می‌کند که باعث می‌شود به‌دلیل توقف‌های بین راهی، سرعت حرکت مسافران کندتر باشد.
خوشه‌بندی عموماً موجب افزایش طول مدت اقامت، هزینه‌ها و میزان رضایت بازدیدکنندگان می‌شود. این امر منافع اضافی را برای کسب‌وکارها از طریق توانایی‌های روبه‌رشد برای شبکه‌سازی، به اشتراک گذاشتن اطلاعات، عرضۀ مشارکتی و کار جمعی برای فعالیت‌های تجاری ایجاد می‌کند.

• حفظ کیفیت

اگرچه اشتیاق محلی، محرک اصلی یک پروژه به حساب می‌آید، اما ریسک تفرقه و چندگانگی را با خود به همراه دارد. هرکدام از ذی‌نفعان ممکن است درک متفاوتی از پروژه داشته باشند، آرزوها و دغدغه‌های خودشان را اعمال کنند و همچنین فعالان بازرگانی تمایل پیدا کنند که از برند به‌عنوان وسیله‌ای برای اهداف شخصی خودشان استفاده کنند.
یک طرح بین‌المللی می‌تواند یک برچسب و نشان باشد که نشانگر کیفیت، استاندارد، قوانین و دستورالعمل‌های حاکم بر استفاده آن است.
ایجاد چنین استانداردهایی در طرح‌های بین‌المللی برای اثبات کیفیت پایدار به بازدیدکنندگان کشورهای دیگر مهم‌تر است. محدودیت‌هایی که از طریق نام اعمال می‌شود، ارزش محصول را افزایش می‌دهد و به‌عنوان ابزاری برای تبلیغ عمل می‌کند. فرایندهای کیفی خاص به نوع محصول بین‌المللی بستگی خواهند داشت، اما باید دربرگیرندۀ موارد ذیل نیز باشند:

• تولید محصول باید براساس دستورالعمل استانداردهای گروه مدیریتی پروژه باشد که به‌عنوان منبعی برای همۀ شرکاست.
•  انتقال استانداردها به همۀ شرکا و حامیان از بالا به پایین: ارائۀ استاندارها به ذی‌نفعان اصلی که سپس آنها با زبان و برداشت خودشان با فعالان عملیاتی ارتباط خواهند داشت.
•  آموزش مدیریت کیفیت به ذی‌نفعان محلی.
• تشکیل کمیتۀ نظارت بر کیفیت از نمایندگان هر کشور که به گروه مدیریتی پروژه و هیئت‌مدیره گزارش می‌دهند.

• ایجاد ظرفیت توسعه

طرح‌های بین‌المللی در مرحلۀ توسعه، ناپایدار هستند. بدون یادآوری مداوم، برای شرکا آسان خواهد بود که به شیوه‌های سنتی مدیریت و بازاریابی روی آورند. بنابراین، هر قدم باید همراه با اقداماتی برای افزایش آگاهی و برنامه‌های آموزشی و کارگاه‌های آموزشی باشد، به‌نحوی که ذی‌نفعان با برنامه و پروژه راحت‌تر کنار بیایند.
به لطف چنین برنامه‌هایی، به‌مرور کارآفرینان وارد صحنه می‌شوند و موفقیت آنها به‌عنوان الگویی برای دیگران به حساب می‌آید.
نکتۀ کلیدی، ارائۀ شواهد عملی است. هرچه جوامع محلی بیشتر نشانه‌های پیشرفت پروژه را ببینند، احتمال مشارکت آنها نیز بیشتر می‌شود. این شواهد ممکن است علائمی باشند که رهبران پروژه در نواحی مربوطه قرار داده‌اند. اگر این علائم توسط ذی‌نفعان محلی مدیریت شوند، تأثیرگذاری آن بیشتر خواهد بود.
این مشارکت‌های مردمی، بهترین تضمین‌کنندۀ موفقیت در طولانی‌مدت هستند. انجمن‌ها و جوامع محلی به‌سختی وارد عمل می‌شوند؛ اما هنگامی که درمورد ارزش و منفعتی متقاعد شوند، می‌توان برای ادامۀ کار روی آن حساب کرد..... برای مطالعۀ بیشتر به کتاب مراجعه کنید.