بهره‌کشی از تیم مدیریت و همکاران

مرحلۀ‌‌ بهره‌کشی درواقع تمثیل حضور واقعی روان‌دردمندان سازمانی است. آنان در این مرحله از هر که بتوانند‌ در جهت خواسته‌های خودشان بهره‌کشی می‌کنند. هدف آنان از اجرای این بازی، کلاهبرداری در سازمان و ساختار آن برای به‌دست‌آوردن نیاز به پیشرفت و قدرت است؛ به‌شکلی که اصلاً نگران نتایج مضر آن برای دیگران نیستند. به‌طور عمده، این مرحله با بهره‌کشی تند‌هنگام همکاران‌، مجریان، فروشندگان و مشتریان به‌منصۀ ظهور می‌رسد. پیروزی آنان در این مرحله، یعنی دریافت پاداش برای کاری که اصلاً نکرده‌اند یا ارتقا به رتبه‌های بالای سازمان یا شاید تخریب همکاران.
اینطور برداشت می‌شود که روان‌دردمندان به‌ندرت خودشان را درگیر افراد بالای سازمان می‌کنند و بیشتر تمایل دارند که از همکاران و زیر‌دستانشان استفاده کنند. هرچند ما در شناخت این اشخاص تلاش می‌کنیم، ولی درعوض با مشاهدات کمتری می‌توانیم کار توضیح مسائل را با تکنیک‌های راستی‌آزمایی ساده انجام دهیم. مجریان و همکاران برای ادامۀ‌‌ این روابط نزدیک با هم، بسیار باهوش هستند. توضیح روابط میان افراد و حمایت‌کنندگانشان سخت‌تر از آن چیزی ا‌ست که فکرش را می‌کنیم.
در این مرحله، توجه به دو فاکتور مهم ضروری است: کاربرد بیش‌ازحد مدیریت اثر‌گذاری و راز‌داری.
جدای از این، باتوجه‌به افرادی که با آنها سر ‌و‌ کار دارند، از طیف وسیعی از تکنیک‌ها برای تخریب و بهره‌کشی استفاده می‌کنند تا نقشۀ خود را پیاده کنند. یعنی آنان از شبکه‌های ارتباطی بهره‌کشی می‌کنند تا برای خود اعتبار کسب کنند و دیگران را بی‌اعتبار جلوه دهند. همچنین شایعاتی درست می‌کنند تا حواس دیگران را پرت کنند. روان‌دردمندان با بهره از هوش بالایشان، از افشای اطلاعات درمورد خود جلوگیری می‌کنند و در دیگران این باور را به‌وجود می‌آورند که بی‌گناه‌اند.
راز‌داری، فاکتوری دیگر برای اعتماد سازمان در جهت تقویت روابط با دیگران است. گفتن رازی به دیگران، اگر بدانی او آن را با افراد دیگر مطرح نمی‌کند، سطح انتظارات را در دوستی و احترام افزایش می‌دهد.