اجرای تور های کویر پیمایی

در طراحی سفر، به نکاتی باید توجه کرد که آدمی را به پختگی در گروه برساند، که آن نکات عبارتند از:

• زمان سفر به بیابان، به سلایق شخصی افراد وابسته است. برای کسانی که مایل به دیدن بیابان، بدون احساس گرما و یا خطر خزندگان هستند، اواسط مهر تا اوایل اردیبهشت مناسب است. در این ایام، امکان دیدن حیات وحش و شادابی گیاهان بیشتر است. سفر به بیابان درتابستان، فقط می‌تواند جنبۀ ماجراجویانه و یا تحقیقاتی داشته باشد.
• نقشه و کیف امداد ره توشۀ همیشگی سفراند.
• قبل از حرکت، برای سفر، برنامه‌ریزی کنید.
• فاصلۀ پمپ‌بنزین‌ها و میزان مصرف سوخت خودرو را حتماً در نظر داشته باشید.
• همیشه نقشۀ مناسب سفر را به همراه داشته باشید. انتشارات ایران‌شناسی، نقشه‌های استان‌های مختلف را تهیه کرده است، چراکه شما باید اطلاعات دقیقی از راه‌ها و مناطق تاریخی و گردشگری و... داشته باشید.
• در برنامه‌ریزی سفر، به مسافتی که در یک روز باید طی شود، اهمیت بدهید و برای محاسبۀ آن، از نقشه‌های استاندارد راه‌ها و یا سایت‌های اطلاع‌رسانی، مانند iranroadsguide.ir، کمک بگیرید.
• برای نوشتن یک سناریو از سفر، با راهنمایان محلی هماهنگ شوید و از همراهیشان، اطمینان حاصل کنید.
• در بیابان‌گردی‌ها، بیش از حد معمول، آب همراه داشته باشید.
• به همراه داشتن کتاب اطلس راه‌های ایران جزو موارد بسیار کمک‌کننده است.

اطلاعات بومی

حتماً در حین سفر، راهنمای محلی همراه داشته باشید، چراکه باعث کاهش خطرات و بازدید نقاط دیدنی بیشتر آن منطقه و افزایش اطلاعات بومی می‌شود. زمانی که از یکیرراهنمای محلی کمک می‌گیرید، حتماً باید محبت و زحمات آنان را، از راه فرستادن هدیه، مانند کتاب و عکس یادگاری، جبران کنید، هرچند که آن‌ها میزبان مهمان‌نوازی باشند.

ایمنی در سفرهای کویرپیمایی

درهنگام سفر، به‌منظور حفظ سلامتی و ایمنی، باید نکات زیر را رعایت کرد:

1. برای علامت دادن در سفر، مواد آتش‌زا، مانند فشفشه و نورفشان‌ها، به همراه داشته باشید.
2. گاز پیک نیک خوراک‌پزی همراه داشته باشید، البته حتماً میزان گاز آن را کنترل کنید.
3. در کنار رودخانه، حاشیۀ دره و زیر کوه توقف نکنید.
4. از سالم بودن وسیلۀ سفر، اطمینان حاصل کنید.
5. به اندازۀ ظرفیت خودرو، سرنشین سوار کنید.
6. لباس و کفش راحت برای خود و همراهانتان به همراه داشته باشید.
7. شب، قبل از حرکت و در هنگام رانندگی، استراحت کافی داشته باشید.
8. درهنگام رانندگی، فاصلۀ مناسب را با خودروی جلویی رعایت کنید.
9. توجه داشته باشید که بیشترین آمار تصادفات رانندگی، به‌دلیل سبقت غیر مجاز، نقص فنی خودرو و... اتفاق می‌افتد.
10. در سفر به کویر، هنگام رسیدن به زمین‌های ماسه‌ای، باد لاستیک‌ها را کم کنید.

هدایت گروه در کویر

از آنجا که اجرای برنامه به عواملی بستگی دارد که ممکن است خارج از کنترل کویرنورد باشد، نمی‌توان برای هدایت گروه، قوانین ثابتی را وضع کرد و فقط تجربه است که به سرپرست گروه اجازه می‌دهد سختی‌ها را پیش‌بینی کند و صحیح‌ترین و بی‌خطرترین راه را برگزیند، البته چنین راه‌حلی در برخی از موارد، تنها راه موفقیت به نظر می‌رسد و ممکن است حتی در موارد مشابه، چنانچه توسط کویرنوردی که استقامت روحی و جسمی کمتری دارد انجام شود و سبب بروز خطرات شود. پس هدایت گروه به مقدماتی بیش از کویرنوردی- مقرراتی، که درحین کویرنوردی و عبور از گذرگاه‌هایی که در معرض فرو رفتن در باتلاق یا حوضچه‌های آب‌نمک است و یا هدایت گروه در هوای بد، نیاز دارد.

بررسی مسیر و راه

بررسی مسیر و راه باید دقیق و جزء‌به‌جزء صورت گیرد و از اطلاعات اشخاص تازه‌وارد و حتی افرادی که تازه همان برنامه را انجام داده و آخرین وضعیت محل موردنظر شما را دیده‌اند استفاده کرد، حتی می‌توان از آن‌ها در خواست کرد که از دور، معابر مشکل را به شما نشان دهند. البته باید دقت کرد که در این هنگام، دچار تشخیص نادرست نشوید، چراکه در کوهستان، دورنماهای پشت‌سرهم به یکدیگر چسبیده و گاه آنقدر به یکدیگر نزدیکند که انگار یکپارچه‌اند. به‌علاوه، وقتی کوهی را از روبه‌رو بنگریم، شیب آن بیشتر به نظر می‌آید و یا وقتی از پهلو به کوه بنگریم، نمی‌توان سختی‌های کوه را تشخیص داد.

همچنین، برای بررسی مسیر راه، از نقشه و کروکی و عکس استفاده کنید. استفاده از سایت‌های معتبر و GPS نیز از بهترین راه‌هاست، که البته بررسی خط مسیر باید شامل موارد ذیل باشد:

1. راه رسیدن به پناهگاه مشخص باشد؛
2. راهی که قبل از طلوع آفتاب، باید پیمود؛
3. جایی که کویرنورد باید با عوامل سخت طبیعی درگیر شود؛
4. اشکالات و سختی‌های راه در بالا و پایین رفتن و اینکه چه وسایلی لازم است همراه باشد؛
5. نواحی خطرناکی که باید با دقت بیشتری پیمود و پیش‌بینی‌های لازمی که باید اجرا کرد؛
6. جایی که می‌توان اتراق کرد. کروکی خط مسیر تمام اطلاعاتی است که به دست می‌آید، که یا نوشته شده و یا با تکمیل کروکی انجام شده.

قبل از حرکت، به این فهرست ده‌گانه توجه کنید:

1. هدف را مشخص کنید: مهم این است که هدف را مشخص کنید. شاید بخواهید یک مسیر کامل را طی کنید و به کویر برسید یا کنار یک دریاچه یا عارضۀ طبیعی بنشینید و حرکت خورشید را مشاهده کنید. مشخص کردن هدف، برنامه‌ریزی را آسان می‌کند.
2. توقعاتتان را با همسفران در میان بگذارید، باید مطمئن شوید که شما و همراهانتان از سفر، یک هدف دارید و هماهنگ باشید.
3. دربارۀ مسیر و آب‌وهوا و مخاطرات تحقیق کنید. هرقدر دربارۀ مقصد اطلاعات بیشتری داشته باشید، آمادگی بیشتری برای مواجهه با مشکلات ممکن خواهید داشت.
4. با ورزش، آمادگی جسمانی خود را بالا ببرید. لازمۀ پیاده‌روی فعالیت بدنی است. هرچه آمادگی جسمانی بیشتری داشته باشید، کمتر دچار خستگی می‌شوید.
5. قبل از حرکت، وسایل خود را تک‌تک بررسی کنید، که آیا وسایل قدیمی‌تان هنوز کار می‌کنند و سالم‌اند یا خیر، مخصوصاً اندازۀ کفش‌هایتان را.
6. مسافت‌های منطقی تعیین نکنید، باید مسیرهای کوتاه‌تر و راحت‌تری را که از پس آن بر می‌آیید شروع کنید.
7. مطمئن شوید مهارت‌های لازم، همچون رد شدن از رودخانه‌های فصلی در طول مسیر، استفاده از تجهیزات یا روشن کردن آتش زیر باران، را دارید.
8. وضعیت هوایی منطقۀ موردنظر را بررسی کنید. کویر شرایط آب‌وهوایی خاص خود را دارد، بنابراین باید وضعیت هواشناسی آن را بررسی کرد.
9. مجوزها و دیگر موارد لازم را فراموش نکنید. مجوزها، پول‌ها، کارت اعتباری،کلید و مدارک شناسایی را در مکانی امن در کوله قرار دهید.
10. به دو نفر از دوستان و یا مسئولان امداد، بگویید که کجا می‌روید و چه موقع برمی‌گردید. باید یکی از آشنایان یا دوستان را از برنامۀ سفر خود با خبر کرده و در کنار آن، به آن‌ها بگویید که وقتی نتوانستید طبق برنامه برگردید چه کاری انجام دهند.