گردشگری ورزشی، چالش های جدید در دنیای جهانی شده

مزاياي گردشگري ورزشي فعال براي گردشگران ناتوان
به طور كلي گردشگري و اوقات فراغت به‌طور روزافزون براي بهبود و ارتقايكيفيت خوب زندگي براي همة افراد حائز اهميت است. مشاركت در فعاليت‌هاي ورزشي به‌عنوان ابزاري براي ارتقاي تعامل اجتماعي، رشد فردي و ايجاد هويت با كيفيت زندگي مرتبط بوده و به عنوان يكي از شاخصه‌هاي مهم در نظر گرفته مي‌شود.
شواهد تجربي نشان مي‌دهد كه افراد ناتوان، نيازها و تمايلات يكساني با افراد معمول در رابطه با گردشگري دارند. اما، چندين مطالعه روي اين واقعيت تأكيد مي‌كنند كه اين تجربيات از طرف افراد ناتوان به‌دليل تقويت روابط بين شخصي و خوداتكايي جدي‌تر تلقي مي‌شوند.
اگرچه مزاياي فعاليت‌هاي گردشگري ورزشي فعال، به‌صورت مكرر و به‌طور مستقيم با سلامت رواني و بدني مرتبط است، آن‌ها با سلامت ذهني نيز مرتبط هستند. تجربياتيكه در آن، افراد با احساس خودمختاري و كنترل خود مواجه مي‌شوند، جنبه‌هايكليدي از تجربة گردشگري ورزشي فعال هستندكه به‌طور طبيعي ايجاد انگيزه كرده و اغلب مزيت‌هاي روانيایجاد می‌کنند. در مرحلة بعد، مقصودهاي مرتبط با تجربة گردشگري ورزشي فعال كمك مي‌كند تا حس ضعف، آسيب‌پذيري و عدم كنترل كاهش پيدا كند و بنابراين اين حس براي عزت نفس، خوداتكايي و توانمندسازي افراد ناتوان، تا حد زيادي حائز اهميت است.
شواهد و مستندات روزافزوني درمورد نياز اساسي به روابط اجتماعي در زندگي افراد ناتوان وجود دارد. چندين مطالعة مرتبط با اين موضوع، انزواي اجتماعي و عدم رضايت از زندگي اجتماعي را به‌عنوان مشكلات فردي و اجتماعي اين افراد تشخيص داده‌اند. مشاركت در فعاليت‌هاي گردشگري ورزشي فعال مي‌تواند نقش كليدي در انسجام اجتماعي ايفا كند و موجب توسعة روابط اجتماعي و بهبود قابليت‌هاي فردي در مهارت‌هاي اجتماعي شود و به‌موجب آن تأثير مثبتي از طريق كاهش هر نوع حس طرد و انزوا داشته باشد. به‌اين ترتيب توسعة روابط اجتماعي، افزايش اعتماد‌به‌نفس و اعتماد به ديگران، تقويت مي‌شود كه اين مسائل تأثير مهميبر پيشرفت‌هاي اجتماعي بين فردي خواهند گذاشت. در اين خصوص، از طريق فعاليت‌هاي گردشگري ورزشي فعال، افراد مي‌توانند مهارت‌هاي اجتماعي را در خود توسعه دهند كه آن‌ها را توانمند مي‌كند تا نه‌تنها درزمينة اوقات فراغت بلكه در همة جنبه‌هاي زندگي موفق باشند.
هنگاميكه افراد معلول و ديگران، تجربيات خود را در فعاليت‌هاي گردشگري ورزشي فعال به اشتراك مي‌گذارند، آن‌ها ارتباط نزديكي با يكديگر برقرار كرده و بدين ترتيب شرايط مطلوبي براي مواجهه و حذف مشكلات موجود در جامعه ايجاد خواهد شد.
جدا از انسجام و آموزشيكه در گردشگري فعال ورزشي مورد تشويق قرار مي‌گيرد، اين مبحث براي توانمندسازي حائز اهميت است. بر طبق نظر كادولت و گيلدبرت(1990)، خدمات تفريح و سرگرمي براي توانبخشي به دو دليل حائز اهميت هستند:
الف)آن‌ها سرگرمي، استراحت و فرار از روزمرگي‌هاي سازماني را ايجاد مي‌كنند.
ب)منجر به درك تجربيات مرتبط براي همة انسان‌ها مي‌شوند.
به‌علاوه اين خدمات مي‌توانند به‌صورت باليني برايكمك به افرادي استفاده شوند كه نياز به كسب و بهبود مهارت‌هاي اجتماعي، كاركردهاي بدني و قابليت‌هاي شناختي دارند.
همچنین مشاركت در فعاليت‌هاي ورزشي فعال در فضاي باز و در برخورد با طبيعت، ممكن است موجب افزايش قدرت و مقاومت بدني شده و درنهايت انرژي و احساس سرزندگیمی‌شود. به همين دلايل، فعاليت‌هاي گردشگري ورزشي فعال مي‌توانند براي تقويت ساز و كارهاي واضحيكه در فرآيند بازتواني شكل مي‌گيرند، استفاده شوند.
به‌علاوه انسجام، آموزش و شيوه‌هاي ارتقاي سلامت، كه با گردشگري فعال ورزشي مربوط‌اند، به نظر مي‌رسد كه اهميتی اساسي‌تر را براي افراد ناتوان به دنبال داشته باشند كه به‌موجب آن روايت‌هاي شخصي مثبت‌تر گسترش یابد. درحقيقت گردشگري ورزشي فعال، از طريق فراهم كردن گريز از محيط معمول فرد، تماس با محيط‌هاي اجتماعي جديد، شناخت فرهنگ‌هاي ديگر و قرارگيري مستقيم در طبيعت، به‌عنوان منبعي مهم از دانش و انسجام اجتماعي و همچنين تجربيات عاطفي قوي محسوب مي‌شود. بدين ترتيب اين شرايط تغييري را مورد تأكيد قرار مي‌دهد كه براي تعادل كلي و رهايي از استرس در افراد ناتوان، حائز اهميت است.
بيچفلد و نيكلسن(2011) اين‌طور بيان مي‌كنند كه افراد ناتوان همانند افراد ديگر، حس مي‌كنند كه نياز دارند تا از قيد و بندهاي زندگي روزمره فرار كنند، اما دلايل آن‌ها براي داشتن چنين تمايلي ممكن است متفاوت از ديگران باشد. واقعيت اين است كه افراد ناتوان اغلب يك روز بسيار ساختاربندي‌شده‌اي دارند كه اين شرايط احتمالاً به نياز بيشتر آن‌ها براي فرار از اين زندگيكمك مي‌كند. افراد ناتوان، بيشتر روي استراحت و آرام ‌سازي‌اي تأكيد دارند كه از طريق تعطيلات براي آن‌ها فراهم شده باشد، كه اين شرايط، فرصتي براي تقويت روابط خانوادگي و بهبود تندرستيكلي در آن‌هاست.
به‌طور خلاصه جدول زیر، به‌طور نظام‌مند مزاياي مختلف توضيح‌داده‌شده را سازماندهي مي‌كند كه براساس بازبيني مقالات قبلي انجام شده است. سه نوع تأثير مثبت برجسته از طريق گردشگري ورزشي فعال وجود دارد كه شامل مزاياي اجتماعي مشاركت، درك استقلال و بازتواني شخصي و اجتماعي ايجاد مي‌شود.
خلاصة مزاياي گردشگري ورزشي فعال براي افراد ناتوان
انواع مزايا
بازتواني فردي و اجتماعي درك استقلال مشاركت اجتماعي مزاياي دركشده
تقويت قابليت جسمي درك محدوديت‌هاي عملي يا واقعي رشد شناختي
رشد شخصيت درك محدوديت‌هاي اعمال‌شده تعلق اجتماعي
افزايش مهارت‌هاي اجتماعي روابط متقابل با افراد جديد كاهش انزوا